Το Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ για την Σύγχρονη Τέχνη είναι ένα μη κερδοσκοπικό ίδρυμα που ιδρύθηκε στη Γενεύη το 1983 από τον συλλέκτη Δάκη Ιωάννου. Μέσω του εκθεσιακού της χώρου στην Αθήνα, η ΔΕΣΤΕ ασχολείται με ένα εκτενές εκθεσιακό πρόγραμμα που προάγει αναδυόμενους και καθιερωμένους καλλιτέχνες και έχει ως στόχο να διευρύνει το κοινό για τη σύγχρονη τέχνη, να ενισχύσει τις ευκαιρίες για τους νέους καλλιτέχνες και να διερευνήσει τις σχέσεις ανάμεσα στη σύγχρονη τέχνη και τον πολιτισμό.
Εκτός από το κανονικό εκθεσιακό πρόγραμμα του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ στην Αθήνα, διευκολύνει μια σειρά εκδηλώσεων εκτός των εγκαταστάσεών του.
Το 2008, ο Δήμος της Νήσου Ύδρας παραχώρησε στο ΔΕΣΤΕ το παλιό σφαγείο του νησιού. Το ανακαινισμένο κτίριο διατηρώντας τα αρχικά στοιχεία της παλιάς ταυτότητάς του, γίνεται παράλληλα μοναδικός εκθεσιακός χώρος. Κάθε καλοκαίρι το Ίδρυμα φιλοξενεί μια σειρά από σύγχρονες εκθέσεις τέχνης στο νησί, αναθέτοντας τον χώρο σε έναν μοναδικό καλλιτέχνη ή ομάδα που προσκαλείται να οργανώσει μια μοναδική, ειδική έκθεση.
Με την ευκαιρία της παρουσίας μας στην Ύδρα στα πλαίσια της ANIMART 2019 (συμμετοχή στο εργαστήρι φωτογραφίας), είχαμε τη χαρά να βρεθούμε σε αυτόν τον εκθεσιακό χώρο των παλιών Σφαγείων, στο οποίο παρουσιάζεται μια σημαντική έκθεση σύγχρονης τέχνης της Αμερικανίδας καλλιτέχνιδος Κίκι Σμιθ,
ατομικές εκθέσεις της οποίας έχουν παρουσιαστεί σε περισσότερες από 25 μουσειακές διοργανώσεις παγκοσμίως και πέντε Μπιενάλε της Βενετίας.
Η Κίκι Σμιθ από το 1980 και μετά έχει διατυπώσει με σοβαρότητα τον σχολιασμό της για εύφλεκτα κοινωνικά ζητήματα όπως οι προκαταλήψεις για το AIDS και τα φύλα, η εκμετάλλευση των φυσικών πόρων, και η κρίση των δημοκρατικών θεσμών που διάγουν υπό ομηρία σήμερα.
Όπως αναφέρει η ίδια, μαρτυρίες κατοίκων της Ύδρας θυμούνται την θάλασσα να κοκκινίζει γύρω από το κτήριο των σφαγείων στην άκρη του δρόμου, και αυτό λειτούργησε καταλυτικά στη Σμιθ ώστε να δημιουργήσει μία οπτική ελεγεία κάθαρσης για το ανθρώπινο είδος, στον χώρο της σφαγής, κάθε σφαγής,
παρουσιάζοντας μια σειρά από γλυπτά υπό τον τίτλο "Memory".
Στο χώρο της έκθεσης μας οδηγούν μεγάλα λάβαρα ενώ στην οροφή του κτιρίου δεσπόζει ένας Αιγόκερος με ουρά φιδιού και φολίδες που θροΐζουν στον άνεμο. ατενίζοντας το βαθύ γαλάζιο. Τα δύο διπλανά δωμάτια των σφαγείων καταλαμβάνονται από μεγάλες μπρούτζινες θεότητες των νερών, με πρόσωπο και κορμό γυναικείο, χέρια με οπλές και ουρά ψαριού, οι οποίες αντανακλούν τα άστρα του ουρανού.
Στην κεντρική αίθουσα βρίσκονται τοποθετημένα ένας βιομορφικός οργανισμός σαν πλατύ δοχείο που φέρει νερό εξαγνισμού, τρεις μεγάλες χρυσές νατουραλιστικές καρδιές και παντού οι περίεργες μικρές γάτες του νησιού αλλά και μία κουκουβάγια μπροστά από έγχρωμα ροζ-χρυσά τζάμια που δίνουν την εντύπωση του απομεσήμερου. Μία φωτιά σιγοκαίει πίσω από μεγεθυντικούς φακούς που συμβολίζουν έναν εξάντα, ενώ στο μικρό μπαλκόνι που κοιτάζει το Αιγαίο βρίσκεται μία μεγάλη κατασκευή σαν μάσκα όπου οι γυάλινες οπές των ματιών μεγεθύνουν τη γραμμή του ορίζοντα και αντανακλούν το δοχείο στο εσωτερικό.
Η γλυπτική εγκατάσταση της Kiki Smith στα παλιά Σφαγεία της Ύδρας είναι ένα λυρικό, υπαρξιακό έργο που λειτουργεί σε πολλά επίπεδα ανάγνωσης.
