Χωρίς να “χανόμαστε” σε λεπτομέρειες, σε δευτερεύοντα και τριτεύοντα θέματα της “συμφωνίας”, το δικό μου συμπέρασμα από τις εξελίξεις, είναι η επιβεβαίωση ότι μετά από 5 μήνες διαπραγματεύσεων, οι κυρίαρχοι οικονομικοί κύκλοι που καθορίζουν τις “ευρωπαϊκές” πολιτικές, κατάφεραν να “ξεδοντιάσουν” κάθε αντίσταση και κάθε διαφορετική λογική που θα μπορούσε να αντιπαρατεθεί σε αυτές, προτείνοντας έναν διαφορετικό φιλολαϊκό αντιμνημονιακό δρόμο έξοδου από την λιτότητα και την οικονομική κρίση, ζητήματα που ανέδειξε το προηγούμενο διάστημα ο Σύριζα και πήρε εντολή από τον Λαό να εφαρμόσει. Η ουσία είναι ότι χάνεται το ηθικό πλεονέκτημα της “πρώτη φορά Αριστερής κυβέρνησης", όταν εξακολουθεί να βαδίζει τους ίδιους δρόμους που βάδιζαν και οι άλλοι, με μικρές βέβαια και πιο φιλολαϊκές διαφοροποιήσεις από αυτούς. Ζητούμενο για τον κόσμο της Αριστεράς ήταν το σταμάτημα του μνημονικού κατήφορου, η αναδιανομή δικαιωμάτων και οικονομικών πόρων προς όφελος του λαού και όχι της οικονομικής ολιγαρχίας, η ανασυγκρότηση και αναδιάρθρωση της οικονομίας και η στήριξη στις δικές μας παραγωγικές δυνάμεις.
Το να συνεχίζεις να φωλιάζεις μέσα στον λάκκο των λεόντων εκλιπαρώντας τα κυριαρχικά σου δικαιώματα, περιμένοντας να σου επιστρέψουν μέρος των κερδών τους σαν οικονομική ενίσχυση η δάνειο για να λειτουργήσεις σαν κράτος, ε αυτό δε το λες Αριστερή διακυβέρνηση. Διαχείριση με “ανθρώπινο πρόσωπο” των καπιταλιστικών σχέσεων παράγωγης μου κάνει με προοπτική την ενσωμάτωση στο υπάρχον πολιτικό σύστημα, αν δεν υπάρξει ΤΩΡΑ αντίδραση και αντίσταση των μη συμβιβασμένων δυνάμεων.