Στη σύντομη αυτή προεκλογική περίοδο που διανύουμε, είχα την ευκαιρία να βρεθώ αρκετές φορές κοντά στον Παναγιώτη Λαφαζάνη Βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και υποψήφιο στην Β' Πειραιά (στις περιοδείες που κάνει ανά την Ελλάδα).
Ακόμα όμως δεν έχω απαντήσει στην μεγάλη απορία μου (όπως και πολλών άλλων ακόμα), που βρίσκει τόση δύναμη να είναι κάθε στιγμή πανταχού παρών, ακμαίος, ψύχραιμος, χαμογελαστός, ακούραστος, μεθοδικός, γεμάτος ενέργεια και ζωντάνια, φρεσκάδα και κέφι για επαφή με τον κόσμο, ζηλευτή από πολλούς νεότερους του στην ηλικία.
Ξέρω επίσης ότι είναι πολυγραφότατος και ενημερωμένος για το κάθε τι που αφορά την πολιτική και τη χώρα. Από πολύ νωρίς βέβαια το πρωί είναι "στο πόδι", μέχρι πολύ αργά το βράδυ, έτσι λύνεται ένα μέρος της απορίας, ως προς τον χρόνο τουλάχιστον. Οσο για την σωματική και ψυχική αντοχή του, μένει να διαβάσουμε κάποτε τα απομνημονεύματα του, μήπως εκεί βρούμε το μυστικό.....
Μια άλλη πλευρά του βέβαια είναι αυτή του πολύ αγαπητού και σεβαστού προσώπου, σε όλους τους συντροφους του, απο τον πιο νέο εως τον πιο ηλικιωμένο, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης αποπνέει εναν αυτόκλητο σεβασμό και εμπιστοσύνη, έτσι είναι δικαιολογημένη η προσπάθεια όλων να βρεθούν δίπλα του, να ανταλλάξουν μαζί του δυο λόγια και να αποτυπώσουν τη "στιγμή" σε φωτογραφία.
"Παναγιώτη είσαι κάτι σαν το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη στο Σύνταγμα. Όλοι θέλουν να βρεθούν δίπλα σου για να βγουν φωτογραφία μαζί σου!!"
Σχολίασα χθες στο αυτί του.
Εισέπραξα ένα μεγάλο πλατύ χαμόγελο!