Θα έλεγα ότι αυτό που καθόρισε την συνολική μας δουλειά ήταν ο τρόπος χειρισμού και οι αποφάσεις μας για τις δημοτικές εκλογές .
Αλλά πρέπει να διαχωρίσουμε την δουλειά και τις ευθύνες των στελεχών από τα απλά μέλη.
Από τη μια μεριά λοιπόν η συντονιστική επιτροπή, ο συντονιστής και οι σφοι από την Ν.Ε. που ήταν υπεύθυνοι για την Νίκαια και Ρέντη.
Αυτοί θεωρώ πως έχουν βαριές ευθύνες για το διαιρετικό και διχαστικό κλίμα που δημιουργήθηκε στην οργάνωση.
Για τις λάθος ενέργειες, την λάθος τακτική, τις μεγάλες παραλήψεις που υπήρξαν.
Γιατί από πολύ νωρίς, τουλάχιστον 8 μήνες πριν τις εκλογές, ήταν γνώστες, οτι στην οργάνωση, δυο απόψεις θα μπορούσαν να υπάρξουν.
Α. Η συνεργασία και υποστήριξη του Ιωακειμίδη.
Β. Η ολοκληρωτική απόρριψη Ιωακειμίδη και στήριξη άλλου υποψήφιου απο τον ΣΥΡΙΖΑ.
Γύρω από αυτό το δίπολο που ξεκίνησε έτσι από την αρχή και πήγε μέχρι το τέλος, συσπειρώθηκαν μέλη και στελέχη της οργάνωσης φίλοι και εχθροί του Κόμματος.
Η πλευρά της πρώτης άποψης, της συνεργασίας με Ιωακειμίδη, έδειξε πολιτική δειλία ή υπεροπτική αυτοπεποίθηση οτι θα επικρατήσει τελικά η άποψη της εκβιάζοντας χρονικά την οργάνωση.
Οι ευθύνες τους εντοπίζονται στο ότι, καλώς η κακώς αφού είχαν την συγκεκριμένη άποψη, επέλεξαν να μην επεξεργαστούν την πρόταση τους, να μην βγουν ευθέως να την προτείνουν και να την στηρίξουν στα όργανα τους κόμματος, να μην προτείνουν τη μορφή , την έκταση το περιεχόμενο, τους όρους αυτής της συνεργασίας.
Προτίμησαν να την σέρνουν και να τη ψιθυρίζουν ανώνυμα και υπόγεια σαν “πρόταση κάποιων συντρόφων”, αναλώνοντας έτσι πολύτιμο χρόνο, αλλά και οδηγώντας σε μια αδιέξοδη προοπτική.
Ακόμα μεγαλύτερη ευθύνη, εντοπίζεται στο ότι μετά και τις τελικές αποφάσεις των Ο.Μ. και του “κόντρα στο ρεύμα”, δεν πειθαρχισαν σε αυτές, ούτε καν επέλεξαν στάση ουδετερότητας ή αποχής.
Ενεργά κάποιοι, προώθησαν την υποψηφιότητα Ιωακειμίδη, κάνοντας παράλληλα παιχνίδι αντιπαροχής, για στήριξη στη περιφέρεια Δούρου.
Η πλευρά που στήριξε την δεύτερη άποψη, απο πολύ νωρίς και όσο δεν έμπαινε θεμα στα όργανα για συγκεκριμένη συζήτηση, έστω και διερευνητικά της πρώτης άποψης, προωθούσε φυσικά τη δική της επιλογή, που ηταν σύμφωνη και με τις αποφάσεις του κόμματος, για τον χαρακτήρα των εκλογών, ελπίζοντας στην πορεία, να υπάρξει απόφαση των οργανώσεων σχετικά με την τελική επιλογή.
Στη πορεία και μέσα από επίπονες συνεδριάσεις υπήρξαν αποφάσεις συγκεκριμένες των Ο.Μ. ΝΙΚΑΙΑΣ και ΡΕΝΤΗ που δεν δέχονταν αμφισβήτηση από κανέναν, ενώ ήταν μέσα στα πλαίσια της απόφασης της Κ.Ε.
Απόφαση όμως που έμεινε στα συρτάρια της οργάνωσης για πολύ μεγάλο διάστημα προξενώντας έτσι σκόπιμα συγχύσεις.
Απόφαση που δήλωνε στήριξη στην υπάρχουσα δημοτική κίνηση “κόντρα στο ρεύμα”, η οποία με την δική της δημοκρατική λειτουργία σε Ανοιχτή Συνέλευση, θα επέλεγε τον υποψήφιο για δήμαρχο.
Πρέπει εδώ να ξεκαθαρίσουμε τα εξής.
Από την αρχή που τέθηκε το θέμα έως και την συνέλευση του “κόντρα στο ρεύμα” για την επιλογή του υποψήφιου, δεν υπήρξε άλλη πρόταση από καμία μεριά, για υποψήφιο πέραν αυτής του σ. Κ. Παπαδόπουλου.
Έγιναν παρ΄ολα αυτά βολιδοσκοπήσεις και σε άλλους σφους, που όμως ήταν αρνητικοί σε ενα τέτοιο ενδεχόμενο.
Αρα η επιλογή Κ.Π. ηταν μονόδρομος.
Σε αυτό το αρνητικό κλίμα κινήθηκε συνολικά η προεκλογική δουλειά της οργάνωσης.
Με το ένα τρίτο της Ο.Μ. να έχει πάρει πάνω της ολη την οργάνωση της προεκλογικής δουλειάς, εξ ολοκλήρου τις δημοτικές και μαζι με μέρος και άλλων σφων σποραδικά για τις ευρωεκλογές και όπου υπήρχε προσωπικό ενδιαφέρον μεγάλη συμμετοχή για τις περιφερειακές.
Εξυπακούεται οτι με τέτοιες συνθήκες δεν πας για νίκη .
Όταν η πολιτική μπερδεύεται με τις προσωπικές σχέσεις, με τις παρέες, τις κουμπαριές και τα μικροσυμφέροντα δεν έχεις ιδιαίτερη τύχη.
Απέναντι σε εναν βλαχοδημαρχο με ισχυρά ερείσματα σε μηχανισμούς και τεραστα εμπειρία σε παιχνίδια κατω απο το τραπεζι, φαινεσαι ανισχυρος.
Ο υπερδιπλασιασμός του ποσοστού του 2010 και η εκλογή 8 δημοτικών και τοπικών συμβούλων, ειναι σχετικά μια νίκη, ετσι το εκτιμώ, εκείνων των απόψεων που ήθελαν τον Σύριζα να πρωταγωνιστεί ηγεμονικά στο χώρο της αυτοδιοίκησης και οχι σαν ουρά κάποιου "πετυχημένου" μνημονιακού δημάρχου.
Έχουμε την μαγιά για να χτίσουμε από τώρα, το αυτοδιοικητικό μας μέλλον, να αναδείξουμε στελέχη αυτοδιοικητικά, να καταγράψουμε προβλήματα και λύσεις, να κάνουμε συμμαχίες και συνεργασίες μέσα στο κίνημα τέτοιες, που στις επόμενες εκλογές, να είμαστε πανέτοιμοι και ενωμένοι.
Τελειώνοντας, κρίνω ότι, η μόνη πρόταση που μπορεί να προωθήσει υπερβατικά την πολιτική ενότητα της οργάνωσης αυτή τη στιγμή, είναι η συντονιστική επιτροπή να παραιτηθεί.
Να προχωρήσουμε σε διαίρεση της οργάνωσης σε δύο Ο.Μ., όπως έχουμε ήδη συζητήσει σε συνέλευση, και στην εκλογή νέων ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΩΝ.