Μεταφέρω τη περιγραφή από ανάρτηση του φίλου Τάσου Καράγιωργα στο fb...
Έξω από τη σχολή οδηγών του Μελισσανίδη είναι πεσμένος ένας ηλικιωμένος περίπου 70 ετών ΤΕΛΕΙΩΜΕΝΟΣ.Γύρω του καμιά δεκαριά από τους μπάτσους που ήταν εκεί προκειμένου να ''περιφρουρήσουν'' την εκδήλωση για τη μάχη τής Κοκκινιάς που έκαναν τα παιδιά του αντιεξουσιαστικού χώρου, οι οποίοι δεν ήξεραν τι να κάνουν.
Είμαστε εκεί κάνα δεκάλεπτο περιμένοντας το ασθενοφόρο, o άνθρωπος είχε μελανιάσει, δεν είχε σφυγμό, τα μάτια καρφωμένα στο πουθενά, είχε σχεδόν φύγει.
Ξαφνικά σκάνε δυο πιτσιρικάδες, ''αναρχικοί, περιθωριακοί, κακά παιδιά'' με μια αγωνία και ένα πάθος σαν να κείτονταν ό πατέρας τους κάτω, έπεσαν πάνω στον παππού, ό ένας με μαλάξεις και ό άλλος με τεχνητές
Ήταν τέτοια ή αγωνία και ή τρέλα πού τούς είχε πιάσει για να σώσουν μια ζωή, πού κυριολεκτικά μείναμε όλοι κάγκελο μπροστά στη προσπάθεια πού
Μετά από λίγη ώρα και τρελές προσπάθειες των δυο λεβεντόπαιδων, o άνθρωπος πού μέχρι πριν πέντε λεπτά είχε κλείσει ραντεβού ''ψηλά'' άρχισε να δίνει σημάδια ζωής, άρχισε να παίρνει κάποιες ανάσες και έδειχνε να επανέρχεται, ακριβώς την ίδια στιγμή πού έφθανε το ασθενοφόρο, το οποίο τον πήρε για το κοντινότερο
Τα παιδιά έφυγαν έτσι αθόρυβα όπως ήρθαν για να ξαναπάνε στην εκδήλωση τους, (εκδήλωση πού ''τιμάνε με την απουσία τους'' οι ''νοικοκυραίοι'' και νομοταγείς κάτοικοι τής περιοχής), έχοντας προφανώς σώσει μια ανθρώπινη ζωή, μπροστά στα μάτια των ανήμπορων ''ανθρώπων τής τάξης'' πού μετά από λίγο θα τους παρακολουθούν και θα τους κυνηγάνε σαν να πρόκειται για εγκληματίες.
Όταν ρώτησα τον γαλoνά πού ήταν παρών σε όλο το συμβάν αν έχει να μου πει κάτι, δείχνοντάς του με νόημα τούς δυο λεβέντες πού κατηφόριζαν προς τη πλατεία, με κοίταξε αμήχανα και κούνησε το κεφάλι σαν να μου έλεγε....καταλαβαίνω, όμως δέν είχε καταλάβει απολύτως τίποτα.
Δέν έχει όμως καμιά σημασία.
Όταν ρώτησα τον γαλoνά πού ήταν παρών σε όλο το συμβάν αν έχει να μου πει κάτι, δείχνοντάς του με νόημα τούς δυο λεβέντες πού κατηφόριζαν προς τη πλατεία, με κοίταξε αμήχανα και κούνησε το κεφάλι σαν να μου έλεγε....καταλαβαίνω, όμως δέν είχε καταλάβει απολύτως τίποτα.
Δέν έχει όμως καμιά σημασία.
Σημασία έχει ότι σώθηκε μια ανθρώπινη ζωή, από δυο παιδιά πού ή....κοινωνία, οι νοικοκυραίοι, οι πουθενάδες και οι μυρωδιάδες έχουν θέσει στο περιθώριο, έτσι απλά, επειδή το σύστημα τούς το επιβάλλει και αυτοί το δέχονται.
Εγώ προσωπικά υποκλίθηκα μπροστά στο μεγαλείο ψυχής αυτών των παλικαριών και πιστεύω ειλικρινά πώς ελπίδα υπάρχει, όσο υπάρχουν τέτοια νέα παιδιά.