Από τις αρχές του 2009, συντελείται μια βίαιη αναπροσαρμογή της κοινωνικής ζωής και μια υποτίμηση όλων των οικονομικών μεγεθών, επηρεάζοντας αρνητικά την τεράστια πλειοψηφία του λαού, αφήνοντας ανέπαφους μόνο μια μικρή μειοψηφία και ακόμα πιο λίγους κερδισμένους και ενισχυμένους οικονομικά!
Δεν
υπάρχει αμφιβολία πως εν μέσω μιας παγκόσμιας κρίσης του καπιταλιστικού
συστήματος, οι πιο αδύναμοι, οι χειρότερα θωρακισμένοι κρίκοι της
αλυσίδας του, γίνονται τα θύματα της αναδιανομής πλούτου που
επέρχεται, περνώντας την βάσανο των χαμένων οικονομιών, των χαμένων
ευκαιριών, των χαμένων γενεών και των χαμένων ονείρων....
Η Ελλάδα, ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Από την ανεξαρτησία του Ελληνικού κράτους το 1828, τέθηκε υπό την υψηλή εποπτεία των "ξένων"
ευρωπαϊκών "μεγάλων δυνάμεων", με τοποτηρητές τους "βασιλιάδες" που
φύτεψαν στη χώρα μας ενώ από την "μεταπολίτευση" και μετά αυτός ο ρόλος
ανατέθηκε σε διάφορους πρέσβεις "καλής θέλησης". Έτσι η πολιτική της
εξάρτηση και κυρίως η οικονομική, από τους κάθε φορά "προστάτες",
δημιούργησε μια ντόπια αστική τάξη, που δεν είχε κανένα ένστικτο εθνικής
συνείδησης, ενώ οι πολιτικοί εκφραστές της φρόντιζαν να κάνουν όλη τη
"βρώμικη" δουλειά για να συνεχίζεται η κερδοφόρα επικυριαρχία της.
Πολέμους κατακτητικούς, αμυντικούς, εμφύλιους, δικτατορίες,
πραξικοπήματα, ενώ τελευταία, ζούμε μια παρωδία κοινοβουλευτικής
δημοκρατίας, με την διακυβέρνηση μέσω γερμανικής κηδεμονίας, τρόικας και μνημονίων.
Το
ίδιο διάστημα ο Ελληνικός λαός έδωσε δείγματα αυτοθυσίας και αντίστασης
σε κατακτητές πάλεψε ηρωικά για την ανεξαρτησία, την ελευθερία και τα
δικαιώματα του, έγραψε με το αίμα και τον ιδρώτα του ηρωικές σελίδες στη
ιστορία του τόπου. Παράλληλα όμως, γινόταν κάθε φορά ευκολόπιστος
στόχος και θύμα στα χέρια των επιτήδειων πολιτικών εκφραστών της
κυρίαρχης τάξης, που τον μετέτρεπαν σε εργαλείο "νομιμοποίησης", λαϊκής
εντολής, και επιβολής πολιτικών που ήταν αντίθετες και σε σύγκρουση με
τα συμφέροντα του. Υπήρξαν στιγμές που αυτός ο λαός έφτασε κοντά στη
πραγμάτωση του ονείρου της δικής του πολιτικής εξουσίας και
μάλιστα για ένα πολύ μικρό διάστημα την επέβαλε το ΕΑΜ εν μέσω της
γερμανικής κατοχής, στην "Ελεύθερη Ελλάδα". Όμως τα όνειρα πάντα
κρατούν πολύ λίγο, ο συσχετισμός των δυνάμεων κάθε φορά κρίνει τα
αποτελέσματα και κερδίζει αυτός που έχει τα περισσότερα αποθέματα, οι
"προστάτες" μας και πάλι έδωσαν τη συνδρομή τους και.. "έσωσαν" τη χώρα
από τους "κομμουνιστοσυμορίτες" !
Όταν οι λαοί έχουν "εκπαιδευθεί" να χειραγωγούνται, και αυτό είναι το πρώτο που κάνει κάθε κυρίαρχη τάξη, τότε ο λαός πρέπει να φροντίσει να μην υπάρχει κυρίαρχη τάξη!
Πολύ
απλό σαν συμπέρασμα, σαν σκέψη, αλλά τόσο μακρινό και ουτοπικό θα μου
πείτε, και κυρίως μόνο με συμπεράσματα και διαπιστώσεις - που έχουμε
κουραστεί να ακούμε- δεν αλλάζουν τα πράγματα.
Αυτό που
χρειάζεται ο λαός (κάνοντας το λάθος να τον ερμηνεύω κρίνοντας με την
δική μου υποκειμενική σκέψη), είναι να του δώσεις κάτι απλό,
"χειροπιαστό", άμεσο, που θα τον αφορά, θα βρίσκει μέσα σε αυτό τον εαυτό
του και τη ζωή του, που θα το πιστέψει, θα τον εμπνεύσει, που θα του
ανάψει τη φλόγα, θα του δώσει όραμα και ελπίδα. Το πρώτο βήμα έγινε όταν
σε μια περίοδο κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος και φθοράς των
κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων εξουσίας, η Ριζοσπαστική Αριστερά έβαλε
θέμα άμεσης κατάκτησης της κυβερνητικής εξουσίας, ο λαός ανταποκρίθηκε
εκτοξεύοντας την στις εκλογές του Ιούνη 2012 στο 27%. Μετέωρο και
ανολοκλήρωτο βήμα γιατί το σύστημα εξακολουθεί να κυβερνά
χρησιμοποιώντας εναλλακτικές λύσεις, που όμως φτάνουν και αυτές στα όρια
τους.
Μεγάλη ευθύνη έχει πλέον η Αριστερά με κορμό της τον
ΣΥΡΙΖΑ να προτείνει το επόμενο βήμα, συγκεκριμένη πολιτική και προγραμματική ατζέντα που θα είναι πόλος συσπείρωσης νέων
ριζοσπαστικών δυνάμεων, και θα γίνει καταλύτης εξελίξεων και ανατροπών, προς όφελος του Λαού.
Προφανώς θα χρειαστεί πάρα πολύ τρέξιμο στη συνέχεια.....
Προφανώς θα χρειαστεί πάρα πολύ τρέξιμο στη συνέχεια.....