Εννέα μόλις ημέρες πριν από τις εκλογές της 17 Ιούνη, και βλέπουμε τις υπηρεσίες του κράτους να καταρρέουν κάτω από τον οικονομικό στραγγαλισμό που επέβαλαν οι μνημονιακές κυβερνήσεις τα τελευταία 3 χρόνια, σαν απόρροια βέβαια της πολιτικής που εξασκούσαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ τα τελευταία 38 χρόνια στην Ελλάδα. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα γι αυτό, αποτελεί το θέμα των φαρμάκων, με τον ΕΟΠΥΥ να μην έχει λεφτά να πληρώσει εταιρείες και φαρμακοποιούς και να την πληρώνουν οι άρρωστοι ασφαλισμένοι που τα έχουν άμεση ανάγκη. Σε αυτή τη δεδομένη στιγμή λοιπόν πολλοί "σκεπτόμενοι" άνθρωποι, καθηγητές, διανοούμενοι και κυρίως άνθρωποι των ΜΜΕ, (για να μην κάνω αναφορά στους βουλευτές και πρώην υπουργούς του δικομματισμού εξουσίας), έχουν βαλθεί να μας συνετίσουν για την ψήφο μας στις 6 Μάη και κυρίως να μας νουθετήσουν για τους κινδύνους που περικλείει η ψήφος μας στις 17 Ιούνη. Έχουν κάνει φύλλο και φτερό (υποτίθεται) το πρόγραμμα του Σύριζα και έχουν διαγνώσει πλήθος αντεθνικές, καταστροφικές κρυφοκομμουνιστικές υπερβολές και αιτιάσεις που θα επιφέρουν όλα τα δεινά αλλά και την μήνη της ευρωζώνης και της ΕΕ.
Αυτό που κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν οι παραπάνω αρθρογράφοι της μνημονιακής υποταγής είναι ότι ο Σύριζα είναι η μοναδική πολιτική δύναμη σήμερα που έχει ένα εφαρμόσιμο κυβερνητικό πρόγραμμα, το οποίο είναι απέναντι και σε σύγκρουση με τις σκληρές υφεσιακές και αντιλαϊκές πολιτικές των μνημονίων, που μπορεί να δώσει διέξοδο και ελπίδα στο μεγαλύτερο πλήθος του λαού μας αλλά και να εφαρμόσει μια διαφορετική σχέση μαζί του. Θα φροντίσει να τον έχει σύμμαχο σε κάθε ενέργεια σε κάθε σύγκρουση σε κάθε εύκολη η δύσκολη αντιπαράθεση με τις κατεστημένες δυνάμεις της αντίδρασης και της συντήρησης. Αυτή θα είναι η δύναμη του. Από την αρχή θα κάνει καθαρό στους πολίτες ότι χωρίς τη δυναμική κινητοποίηση τους δεν μπορεί να αποκρουστεί με επιτυχία η επίθεση που θα δεχθεί από τους κυρίαρχους κύκλους της Ε.Ε. και τους ντόπιους τοποτηρητές τους. Η ψήφος στο Σύριζα για μια κυβέρνηση της Αριστεράς είναι ψήφος αγώνα, συμμετοχής και ευθύνης, δεν είναι ψήφος εν λευκώ ανάθεσης.
Ο λαός θα πρέπει να έχει καθαρό ακόμα, ότι η πορεία μιας αριστερής κυβέρνησης δεν είναι επακριβώς προδιαγεγραμμένη, αλλά με βάση το κυβερνητικό της πρόγραμμα θα είναι αποτέλεσμα και απόρροια κάθε φορά του συσχετισμού δύναμης που θα διαμορφώνεται στον κοινωνικό, ταξικό ανταγωνισμό.
Αυτός ο συσχετισμός δύναμης δεν θα έχει αναφορά μόνο στον Ελλαδικό χώρο αλλά κυρίως στον Ευρωπαϊκό γιατί ο Σύριζα από την αρχή ανέδειξε την Ευρωπαϊκή διάσταση της κρίσης που δεν είναι μόνο Ελληνικό φαινόμενο, αλλά δομικό Ευρωπαϊκό πρόβλημα με αιτίες ενδογενείς και εξωγενείς. Άρα είναι θέμα όχι μόνο του ελληνικού λαού, αλλά των λαών του ευρωπαϊκού νότου που πρώτοι θίγονται από αυτή την πολιτική, και φυσικά όλων των λαών της Ε.Ε. που θίγονται συνολικά από τον καπιταλισμό.
Τα πρώτα δείγματα γραφής από την διακυβέρνηση της Αριστεράς, πιστεύω θα είναι καθοριστικά για την μετέπειτα πορεία της. Αν καταφέρει να κερδίσει την εμπιστοσύνη όχι μόνο φυσικά των ψηφοφόρων της αλλά της πλειοψηφίας των πολιτών, αν καταφέρει να μετουσιώσει τα θέλω τους σε εφικτή πραγματικότητα χωρίς να προδώσει αυτή την εμπιστοσύνη, αν καταφέρει να ιεραρχεί κάθε φορά τις προτεραιότητες, ποιο είναι το κύριο που πρέπει να διασφαλιστεί πρώτο, αφήνοντας κατά μέρος ζητήματα που διχάζουν η είναι ανώριμα η δεν βοηθά τη λύση τους ο συσχετισμός των δυνάμεων, τότε πολλά μπορούν να γίνουν.
Κρίνω θετικά ότι πολλά μέλη του Σύριζα, έχουν θητεύσει σαν μέλη και στελέχη στο κομμουνιστικό κίνημα κυρίως στο ΚΚΕ και έχουν ιδεολογική και πολιτική μαρξιστική-λενινιστική κατάρτιση, έχουν θητεύσει επίσης σε συνδικαλιστικά όργανα, σε κινήματα, χωρίς να αλωθούν και αλλοιωθούν από τις υπάρχουσες συστημικές γραφειοκρατικές αντιλήψεις. Άλλη μια θετική για μένα παράμετρος και δύναμη του είναι η πολυφωνία των επιμέρους κομμάτων η συνιστωσών του, την οποία αναφέρουν υποτιμητικά οι αντίπαλοι του σαν διαλυτική.
Όταν καταφέρνεις μέσα από ένα σύνολο απόψεων και δυνάμεων να φτάνεις στην συνισταμένη τους, τότε πράγματι έχεις βγάλει την καλύτερη και την πιο πλατιά αποδεκτή απόφαση. Τέτοιον πλούτο εμπειρίας, γνώσης, αλτρουισμού, αγωνιστικότητας, προσανατολισμένο όχι στο εγώ αλλά στο εμείς, όχι στο ατομικό αλλά στο συλλογικό καλό, δεν τον διαθέτει καμιά άλλη πολιτική δύναμη, γιατί καμιά δεν έχει προσανατολισμό και κέντρο της πολιτικής της τον άνθρωπο και τις ανάγκες του.