Το διάβασα και βγήκα απ΄ τα ρούχα μου... Τόσο φτηνά, ξεδιάντροπα και προφανή επιχειρήματα μαύρης και στημένης προπαγάνδας χρησιμοποιούν τα κατεστημένα ΜΜΕ για να μας πείσουν ότι μόνο η ψήφος στο παραδοσιακό δικομματικό μπλοκ και τις τσόντες του, έχει εχέγγυα πολιτικής εξουσίας και είναι αποδεκτά απο το σύστημα!!
Κάθε επιλογή που κινείται εκτός αυτής της λογικής είναι δεδομένο πως δημιουργεί ακυβερνησία χάος και συγκρούσεις μεταξύ "αυτών" και των "άλλων"....
Άρα πολίτες της Ελλάδας προσέξτε τι θα ψηφίσετε... από εσάς εξαρτάται η ησυχία και η ηρεμία του τόπου, ψηφίστε αυτούς που ξέρουν να κυβερνούν, ψηφίστε αυτούς που είναι αποδεκτοί από το σύστημα, ψηφίστε αυτούς που έχουν υπογράψει την πιστή τήρηση των μνημονίων...
Εντάξει δημοκρατία έχουμε .. αυτό δεν σημαίνει όμως πως μπορείτε να επιλέγεται με τα δικά σας κριτήρια το πως θα κυβερνηθείτε... οι εχθροί του κράτους καραδοκούν...
Τα φοβικά σύνδρομα που προσπαθούν να σπείρουν οι διάφοροι καλοθελητές του συστήματος, ήταν πάντα ένα ισχυρό όπλο στα χέρια της εξουσίας που μαζί με το "καρότο" του "διορισμού", του ρουσφετιού και τις μικρο εξυπηρέτησης "έπειθαν" τον ψηφοφόρο "οπαδό" για την αναγκαιότητα της συνέχισης του δικομματισμού της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Σήμερα όμως, εκ των πραγμάτων έχει στερέψει η πηγή και το ψέμα. Σήμερα το σύστημα έφτασε στα όρια του και τα υλικά για τις παλιές καλές συνταγές έχουν τελειώσει.
Είμαι πεισμένος ότι τα επικοινωνιακά τεχνάσματα διασποράς του φόβου (σαν το παρακάτω) δεν έχουν πλέον καμία τύχη, ο κάθε πολίτης έχει ζήσει και ζει την δική του πραγματικότητα και δεν έχει να χάσει τίποτα παρά μόνο τις αλυσίδες του .....
-------------------------------------------------------------------------
Η νύχτα της 6ης Μαΐου
( του αντωνη Καρακουση στο ΒΗΜΑ)
Τη νύχτα των εκλογών της 6ης Μαΐου τα αποτελέσματα αργούν.Το υπουργείο Εσωτερικών δεν έχει ικανό δείγμα να δώσει ασφαλή πρόβλεψη. Και όλοι κρέμονται από τα χείλη του Ηλία Νικολακόπουλου.
Αλλά κι εκείνος χαμογελά αμήχανα, ο εθνικός δημοσκόπος πρώτη φορά νιώθει ανασφαλής και προτρέπει τους αδημονούντες τηλεθεατές «ας περιμένουμε ακόμη λίγο».
Κοντά στα μεσάνυχτα αρχίζει κι αχνοφαίνεται κάτι.
Τα κόμματα εξουσίας μετά βίας πιάνουν 45% και τα δυο μαζί.
Συνολικά εισέρχονται στη Βουλή κοντά στα 10 κόμματα, συγκυβέρνηση δεν στέκεται, οι ηγεσίες παρακολουθούν αμήχανα το θέαμα της ακυβερνησίας να ξεδιπλώνεται με ταχύτητα μεγάλη.
Οι ξένοι αρχίζουν τα σχόλια ότι η Ελλάδα δεν έχει καμία τύχη στην ευρωζώνη, οι επιχειρηματίες ετοιμάζουν τις βαλίτσες, οι τραπεζίτες , όσοι έχουν απομείνει, τραβάνε τα μαλλιά τους και ο κόσμος αρχίζει να σκέπτεται αν προλαβαίνει να βάλει κήπο στο μπαλκόνι, να έχει τουλάχιστον χορτολάχανα για καμιά πίτα.
Αλλά που καιρός για πίτες. Αίφνης οι τηλεοπτικές οθόνες γεμίζουν εικόνες από πανηγυρίζοντες «χρυσαυγίτες» που ανεβαίνουν τη Σταδίου κατευθυνόμενοι προς το Σύνταγμα για να γιορτάσουν την είσοδό τους στο Κοινοβούλιο, καθώς η αντιστεκόμενη στη Μέρκελ αντιμνημονιακή Ελλάδα τίμησε τους υμνητές των κατακτητών ναζί του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και τοποθέτησε στο Κοινοβούλιο τους ρεβανσιστές εχθρούς της Δημοκρατίας.
Μέχρι να φθάσουν εκεί όμως τους προλαβαίνουν οι «άλλοι» που δεν τους θέλουν και η Αθήνα παραδίδεται σε μια ανελέητη σύγκρουση, που τελειωμό δεν έχει. Αντίθετα εξαπλώνεται στους Αμπελόκηπους , κατεβαίνει στο Παγκράτι, στον Βύρωνα, στην Ηλιούπολη και καταλήγει στου Μακρυγιάννη, όπου αντί του ομώνυμου Συντάγματος στέκει ...το Μουσείο της Ακρόπολης.
Κάπως έτσι φαντάζονται ορισμένοι τη νύχτα της 6ης Μαΐου. Και δεν είναι φοβικοί, ούτε αλλοπαρμένοι.
Τα μέχρι τώρα δημοσκοπικά ευρήματα κάπως έτσι προδιαγράφουν το ελληνικό μέλλον. Και σίγουρα δεν είναι το καλύτερο...
Αλλά κι εκείνος χαμογελά αμήχανα, ο εθνικός δημοσκόπος πρώτη φορά νιώθει ανασφαλής και προτρέπει τους αδημονούντες τηλεθεατές «ας περιμένουμε ακόμη λίγο».
Κοντά στα μεσάνυχτα αρχίζει κι αχνοφαίνεται κάτι.
Τα κόμματα εξουσίας μετά βίας πιάνουν 45% και τα δυο μαζί.
Συνολικά εισέρχονται στη Βουλή κοντά στα 10 κόμματα, συγκυβέρνηση δεν στέκεται, οι ηγεσίες παρακολουθούν αμήχανα το θέαμα της ακυβερνησίας να ξεδιπλώνεται με ταχύτητα μεγάλη.
Οι ξένοι αρχίζουν τα σχόλια ότι η Ελλάδα δεν έχει καμία τύχη στην ευρωζώνη, οι επιχειρηματίες ετοιμάζουν τις βαλίτσες, οι τραπεζίτες , όσοι έχουν απομείνει, τραβάνε τα μαλλιά τους και ο κόσμος αρχίζει να σκέπτεται αν προλαβαίνει να βάλει κήπο στο μπαλκόνι, να έχει τουλάχιστον χορτολάχανα για καμιά πίτα.
Αλλά που καιρός για πίτες. Αίφνης οι τηλεοπτικές οθόνες γεμίζουν εικόνες από πανηγυρίζοντες «χρυσαυγίτες» που ανεβαίνουν τη Σταδίου κατευθυνόμενοι προς το Σύνταγμα για να γιορτάσουν την είσοδό τους στο Κοινοβούλιο, καθώς η αντιστεκόμενη στη Μέρκελ αντιμνημονιακή Ελλάδα τίμησε τους υμνητές των κατακτητών ναζί του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και τοποθέτησε στο Κοινοβούλιο τους ρεβανσιστές εχθρούς της Δημοκρατίας.
Μέχρι να φθάσουν εκεί όμως τους προλαβαίνουν οι «άλλοι» που δεν τους θέλουν και η Αθήνα παραδίδεται σε μια ανελέητη σύγκρουση, που τελειωμό δεν έχει. Αντίθετα εξαπλώνεται στους Αμπελόκηπους , κατεβαίνει στο Παγκράτι, στον Βύρωνα, στην Ηλιούπολη και καταλήγει στου Μακρυγιάννη, όπου αντί του ομώνυμου Συντάγματος στέκει ...το Μουσείο της Ακρόπολης.
Κάπως έτσι φαντάζονται ορισμένοι τη νύχτα της 6ης Μαΐου. Και δεν είναι φοβικοί, ούτε αλλοπαρμένοι.
Τα μέχρι τώρα δημοσκοπικά ευρήματα κάπως έτσι προδιαγράφουν το ελληνικό μέλλον. Και σίγουρα δεν είναι το καλύτερο...