Το ZIRIA είναι ΙΔΕΑ!!

Εν αρχή ην η αναφορά στους τρεις εμπνευστές και δημιουργούς του μουσικού φεστιβάλ, στην εξέλιξη του ως 3ο ZIRIA MUSIC FESTIVAL,  Γιώργο Γκούρβελο, Ανδρέα Ζάρρο και  Κώστα Αρβανιτάκη.
Και γίνεται η αναφορά αυτή, γιατί σε προσπάθειες που ξεκινούν με την απουσία καθε ιδέας χρηματικού "κέρδους", χρειάζονται την επιβράβευση, την αναγνώριση  και ένα μεγάλο μπράβο σαν ηθική και μόνο ανταμοιβή, σαν "οξυγόνο"στην προσπάθεια τους να συνεχίσουν να προσφέρουν ανιδιοτελώς στην περιοχή τους, στον πολιτισμό, στη μουσική και στο περιβάλλον.

Πιστεύω πως αυτό είναι το πρώτο που αξίζει κάθε αναφοράς όταν μιλάμε για το ZIRIA, πέρα απο κάθε άλλη πτυχή του, γιατί τελικά το ZIRIA δεν είναι άλλο ενα φεστιβάλ μουσικής, αλλά μια ιδέα, ένας τρόπος και στάση ζωής!!
Το ZIRIA ξεκίνησε σαν φόρος τιμής στον Ξυλοκαστρίτη μουσικό Ν.Δόϊκα και έγινε θεσμός "απελευθέρωσης" απ΄ την μίζερη καθημερινότητα μας.

Έχοντας την περσινή εμπειρία και εικόνα σαν μέτρο σύγκρισης, πιστεύω πως το ZIRIA, στην εξέλιξη του  κατακτά νέες θέσεις στα rock μουσικά δρώμενα όλης της Ελλάδας και έχει όλα τα "προσόντα" να φτάσει στην κορυφή, γιατί στο ZIRIA συναντάς "rock καταστάσεις", αυθεντικές,  αγνές, χωρίς μιμητισμό και "δήθεν" φτιασιδώματα.
Στο ZIRIA σμίγουν και γίνονται ένα, πολλά πράγματα μαζί, ξεκινώντας απο το πιο σημαντικό την ελευθερία!

Ελεύθερη είσοδος, ελεύθερη κατασκήνωση, ελεύθερο πρόγραμμα, ελεύθερη σκέψη απο άγχος και προβλήματα (έστω για 2 ημέρες), ελεύθεροι άνθρωποι τελικά.
Η φύση, οι βουνοκορφές, το υπέροχο τοπίο, οι εναλλαγές της θερμοκρασίας, δεμένα με τη μουσική και τους στίχους, παιγμένα απο νέα και παλιά, γνωστά και λιγότερο γνωστά μουσικά σχήματα, νέων και παλιών ροκάδων, με την διαφορετικότητά τους στο είδος της μουσικής τους, να συνθέτουν όλοι μαζί ενα υπέροχο μουσικό παζλ.
Το κοινό και αυτή τη φορά το αποτελούσαν απο νεογέννητα βρέφη μεχρι ασπρομάλληδες "νέοι" κάθε ηλικίας. Η σύνθεση πανελλαδική, όπως και οι μεζέδες, οι ρακές, και το κρασί που αντάλλασσαν οι κατασκηνωτές στα γύρω υψώματα...

Ξεκινώντας απο το μεσημεριανό τσεκ ήχου, μέχρι τις 3-4 τα ξημερώματα, σε μια συνεχή παρέλαση των μουσικών σχημάτων, με ήλιο και κοντομάνικο, μέχρι τις χαμηλές θερμοκρασίες της νύχτας με τα μπουφάν, τη μεγάλη βαρέλα και τα ξύλα που άναβαν για ζεστασιά, με την τεράστια ψησταριά για τα σουβλάκια, το περίπτερο με τα t-sirt που χρηματοδοτούν εν μέρει την εκδήλωση και τον Ανδρέα να προσπαθεί να τα "πουλήσει", τον κόσμο σε μια συνεχή ροή να περπατά στην άσφαλτο μέχρι το σαλέ , τους ποδηλάτες  τα πολλά συνοδευόμενα σκυλιά και τα επίσης πολλά παιδιά, τους καθισμένους σε όποιο κάθισμα
μπορείς να φανταστείς, τους ακίνητους όρθιους μέχρι τους κινούμενους συνεχώς, όλα συνέθεταν κάθε στιγμή, μια μαγική εικόνα και αίσθηση που δεν συναντάς πουθενά αλλού.
Μια μοναδικότητα που σε κάνει να θέλεις να την επαναλάβεις.... οπωσδήποτε!!