Όσο για το ίδιο το πρότζεκτ με τα τραγούδια του ΄30, "η ιδέα ήταν να συνδυαστεί το αστικό τραγούδι του μεσοπολέμου με την ψηφιακή εποχή και τη σύγχρονη Ελληνική λογοτεχνία, ωστόσο, τόσο τα τραγούδια όσο και τα διηγήματα που δημιουργήθηκαν επί τούτου διατηρούν ένα αυτόνομο καλλιτεχνικό επίπεδο αρκετό για κάθε βιβλιοθήκη και για κάθε δισκοθήκη" Όπως γράφει ο Άθως Δημουλάς.
Η σκηνική παρουσία τώρα των μουσικών σχημάτων μαζί με τα κείμενα που γράφτηκαν και τη θεατρική παρουσίαση από τον εξαίρετο "κομπέρ", συγκέντρωσαν τον ενθουσιασμό και τα χειροκροτήματα της κατάμεστης αίθουσας. Όλα τα σχήματα είχαν να με το δικό του τρόπο το καθένα, με επαγγελματισμό , αμηχανία, με τρακ, κατάφεραν να δώσουν τον παλμό και την σύγχρονη μουσική εκδοχή πάνω σε γνωστές παλιές μελωδίες .
Ξεχωριστές παρουσίες με έντονο προσωπικό στυλ,και πολύ καλή απόδοση στη διασκευή που τους "χρεώθηκε" ,οι Μαρία Παπαγεωργίου και Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης με τον Πασατέμπο, η Σόφι Κωνσταντινίδου που πήρε τις εντυπώσεις για την σκηνική παρουσία με το Σε λυπάμαι, οι empty frame με το ολοκληρωτικά διασκευασμένο σε μουσική και στίχο Πόσο λυπάμαι.
Retropolis Projact