Σε μια κατάμεστη αίθουσα της «Αθηναΐδας», όπου εκθέτει τα έργα του με θέμα "Τα παιδιά της Ριτσώνας" ο Vassilis Nikas, έγινε χθες μια πολύ ενδιαφέρουσα παράλληλη εκδήλωση με το πολύ επίκαιρο και συναφές θέμα της έκθεσης φωτογραφίας, για το "κοινωνικό πρόσωπο του Έλληνα φωτογράφου".
Μια εκδήλωση που διοργάνωσε το photologio.gr ,με καλεσμένους για να παρουσιάσουν τη δική τους προσέγγιση τους Έλληνες φωτογράφους, Γεώργιο Δεπόλλα, Petros Giannakouris, Maro Kouri, Vassilis Mathioudakis, Stylianos Papardelas / Photographer, Michael Pappas και Orestis Seferoglou.
Η εκδήλωση άνοιξε με προβολή του ντοκιμαντέρ “In The Eyes of Children” που δημιούργησε η Γιαπωνέζα σκηνοθέτις Fuyuko Mochizuki για το φωτογραφικό έργο του Βασίλη Νίκα στη Ριτσώνα και στη συνέχεια ο εκπρόσωπος του photologio.gr Theodoros Stigas μετά από μικρή εισήγηση και παρουσίαση των καλεσμένων, έδωσε το λόγο σε αυτούς, ξεκινώντας από τον "γηραιότερο" της παρέας Γιώργο Δεπόλλα.
Βιβλική μορφή και χειμαρρώδης ο λόγος του σπουδαίου φωτογράφου, μας παρέσυρε σε ένα ταξίδι εικόνων και ωραίων περιγραφών για το έργο του με σημαντικότερη ίσως παρέμβαση του τη φωτογράφιση με θέμα "Άσυλο" από το "κολαστήριο" της Λέρου.
Στη συνέχεια ο Πέτρος Γιαννακούρης, "μιλώντας" περισσότερο με τη δύναμη των εικόνων του έκανε μια αναδρομή στην Ελλάδα της κρίσης, των αγώνων ενάντια στα μνημόνια για ανθρώπινη ζωή, επιβίωση, δικαιοσύνη.
Ο Βασίλης Μαθιουδάκης παρουσίασε την συγκλονιστική εμπειρία του από την Γαύδο όταν βρέθηκε μπροστά σε 157 ανθρώπους, "με πεταμένα ρούχα στην άµµο, ψάχνοντας στις λιγοστές τους προμήθειες για φαγητό. Στην άκρη της παραλίας ήταν αραγμένο το μικρό και σχεδόν κατεστραμμένο ξύλινο καΐκι που τους έφερε από τη Λιβύη. Είχαν περάσει έξι ημέρες στη θάλασσα".
Ο Μιχάλης Παππάς παρουσίασε φωτογραφίες από ταξίδια του στον κόσμο περιγράφοντας κυρίως εικόνες από τα ήθη και τις παραδόσεις των ανθρώπων.
Ο πιο νέος της παρέας Ορέστης Σεφέρογλου μιλώντας τελευταίος, έθεσε ερωτήματα και προβληματισμούς σχετικά με το τι συνιστά το "κοινωνικό"πρόσωπο του φωτογράφου, βάζοντας κανόνες και όρια, ενώ τόνισε ότι πρώτα απ' όλα ο φωτογράφος πρέπει να είναι άνθρωπος.
Ο Στέλιος Παπαρδέλας δεν μπόρεσε τελικά να παρευρεθεί, έτσι έγινε η παρουσίαση του έργου του από τον Θ. Στίγκα, όπως και της Μάρω Κουρή η οποία όπως ενημερώθηκα, ήρθε μετά το διάλειμμα και πήρε μέρος στη συζήτηση που έγινε μετά.
Εντύπωση προκάλεσε η απόλυτη ησυχία που επικρατούσε συνεχώς στην αίθουσα, δείγμα σεβασμού και προσήλωσης στους ομιλητές και τη παρουσίαση του έργου τους. Το μόνο αρνητικό (;) της διοργάνωσης ήταν, ότι το πρώτο μέρος των εισηγήσεων, παρουσιάσεων κ.λ.π, κράτησε αρκετό χρόνο, (2,5 συνεχόμενες ώρες) ενώ όταν άρχισε η συζήτηση ήδη είχε πάει η ώρα 22:00, έτσι εγώ προσωπικά, δεν μπόρεσα να την παρακολουθήσω.
Ήταν συνολικά μια πολύ καλή προσπάθεια συμβολής και ανάδειξης του κοινωνικού παγκόσμιου προβλήματος της προσφυγιάς, προσεγγίζοντας περισσότερο την αγωνία των ανθρώπων για την επιβίωση τους, ψάχνοντας έναν τόπο περισσότερο ασφαλή και ειρηνικό, για τους ίδιους και τα παιδιά τους.
Δεν έλειψε βεβαίως και η αναφορά σε στιγμές και εικόνες από την καθημερινότητα των ανθρώπων στη χώρα μας, που βιώνουν την οικονομική κρίση των τελευταίων χρόνων με αγωνία, πόνο και διεκδικητικούς αγώνες.