Ημέρες παλιές μου θύμισε η σημερινή μεγάλη συγκέντρωση-απάντηση του λαού του Πειραιά. Ημέρες που αντίστοιχες συγκεντρώσεις και πορείες, γίνονταν στην επέτειο του Μπλόκου της Κοκκινιάς κάθε Αύγουστο, σε αντίστροφη όμως κατεύθυνση.Τότε ξεκίναγε από την πλατεία Οσίας Ξένης για να καταλήξει στο Γ΄νεκροταφείο, ενώ τώρα ξεκίνησε από το Περιβολάκι για να καταλήξει στην Οσία Ξένη, στον ιστορικό χώρο τη Μάντρας όπου στο μνημείο των Πεσόντων από τον φασισμό, προστέθηκε άλλο ένα όνομα. Αυτό του Παύλου Φύσσα,του νέου αντιφασίστα αγωνιστή που δολοφόνησαν άνανδρα οι φασίστες της Χ.Α. προχθές το βράδυ. Του Παύλου που ως φαίνεται με την ζωή του έγινε σύμβολο αγώνα, χτύπησε το καμπανάκι για να ξυπνήσουν συνειδήσεις, για να αλλάξουν συμπεριφορές, για να ξεχειλίσει το ποτήρι της ανοχής, για να ταρακουνήσει κόμματα και οργανώσεις της Αριστεράς που μέχρι τώρα τράβαγαν μοναχικό δρόμο.... "Λαός ενωμένος ποτέ νικημένος" λέει το σύνθημα και αυτή τη φορά οι οργανωμένες δυνάμεις του λαού, οι συνειδητοί και ενεργοί πολίτες, το οργανωμένο μαζικό και συνδικαλιστικό κίνημα βρέθηκαν μαζί, δίπλα-διπλα σύντροφοι παλιοί, που είχαν να ειδωθούν χρόνια, ξανάσμιξαν στον ίδιο χώρο, όχι ίσως κάτω από τα ίδια λάβαρα, όμως όλοι αντάμα, όλοι από την ίδια πλευρά, απέναντι στο νεοναζισμό τη φασιστική δολοφονική μαφία της χρυσής αυγής, αλλά και απέναντι στις πολιτικές που γεννούν και τρέφουν αυτά τα φαινόμενα.
