Παρασκευή 11 Οκτώβρη 2024.
Νίκαια- Κοκκινιά- πλατεία 17ης Αυγούστου, δίπλα στην ιστορική Μάντρα του Μπλόκου της Κοκκινιάς!!
Λέξεις και τόποι φορτισμένοι με αίμα, πόνο, αγώνες και πίκρα!
Πίκρα μεγάλη τα γεγονότα του Μπλόκου της Κοκκινιάς, πίκρα για τους εκατοντάδες νεκρούς, πίκρα μεγάλη οι προδότες κουκουλοφόροι συνεργάτες των Γερμανών κατακτητών, πίκρα από την ατιμωρησία τους, πίκρα από τη συλλογική λήθη με επακόλουθο τον πρόσφατο
σχηματισμό ταγμάτων εφόδου στην γειτονιά μας...!!
" Όλα αυτά είναι που μας
καλούν να μετατρέψουμε την πικρή γεύση τους σε κάτι φωτεινό και
αισιόδοξο μέσα από την αλληλέγγυα και δημιουργική συνύπαρξη μας, την
συνεχή επαγρύπνηση και την καλλιέργεια της μνήμης τόσο ατομικά όσο και
συλλογικά. "
Εδώ έρχεται να παίξει τον ρόλο της η Τέχνη. Η ομάδα Κοινοί Τόποι και ο εικαστικός Μάρκος Παπουτσάκης, έξυπνα και δημιουργικά δούλεψαν την αντίθεση πικρό - γλυκό δημιουργώντας μια εικαστική εγκατάσταση, ένα υπαίθριο καφενείο μνήμης στην πλατεία Οσίας Ξένης όπου ο επισκέπτης του καφενείου γίνεται συνοδοιπόρος των γεγονότων του Μπλόκου και καλείται να ακούσει ένα ηχητικό ντοκιμαντέρ από μαρτυρίες ανθρώπων που τα βίωσαν στον τόπο που συνέβησαν.
Παράλληλα το γλυκό νεραντζάκι προσφέρεται ως η συμβολική μετουσίωση αυτής της μνήμης. Το γλυκό παρασκευάστηκε από κατοίκους στις αλάνες της Νίκαιας, εκεί που βιώθηκε και η καθημερινότητα του αντιστασιακού αγώνα της Κοκκινιάς. Το καφενείο αυτό δεν είναι για να ξεχαστούμε, είναι για να θυμηθούμε, να ακούσουμε και να γευτούμε.
Είναι η ίδια η βραδιά που ταυτόχρονα αλλά λίγα χιλιόμετρα πιο μακρυά, στο παναθηναϊκό στάδιο σε μια τεράστια λαοσύναξη 57 μητέρες απαιτούν δικαιοσύνη και δικαίωση για τα αδικοχαμένα παιδιά τους, με την σημαντική συνδρομή των ανθρώπων της μουσικής και του τραγουδιού επιβεβαιώνοντας ότι η Τέχνη η ίδια είναι μια πολιτική πράξη ουσιαστική ζωντανή και πολλές φορές ανατρεπτική της λήθης και της μοιρολατρίας.