Αυλαία τέλους για την ANIMART 2019 που φέτος φιλοξενήθηκε στην Ύδρα, και για 10 ημέρες "τάραξε" τα πολιτιστικά νερά της!!
Σε ένα νησί όπου η τοπική κοινωνία και οικονομία σχεδόν στο σύνολο της είναι προσανατολισμένη και προσαρμοσμένη να ζει και να εξυπηρετεί την τουριστική βιομηχανία, η αναφορά σε πολιτισμό και πολιτιστικές εκδηλώσεις δεν απευθύνεται στους κατοίκους της, αλλά εκ των πραγμάτων μόνο στους επισκέπτες της....
Έτσι ενώ από την διοργάνωση της ANIMART υπήρξε ένας πλούτος μικρών και μεγαλύτερων πολιτιστικών δράσεων που σε ορισμένες περιπτώσεις είχε και "τρανταχτά" ονόματα καλλιτεχνών να παρουσιάσει, η ανταπόκριση του ντόπιου πληθυσμού σε αυτές ήταν πολύ μικρή.....
Ευχόμαστε λοιπόν, και ίσως αυτό να είναι η επίγευση της ANIMART στην Ύδρα, το μέλλον να ευνοήσει τους μόνιμους κατοίκους με χρόνο και διάθεση να συμμετέχουν πιο ενεργά και στις πολιτιστικές εκδηλώσεις.
Αν σκεφτούμε όμως ότι η ANIMART "απευθύνεται σε σπουδαστές φοιτητές, νέους δημιουργούς, εκπαιδευτικούς, φιλότεχνους και σε ανθρώπους με καλλιτεχνικές ανησυχίες, από την Ελλάδα και το εξωτερικό, που επιθυμούν να ασκήσουν τις δεξιότητές τους, να εμπλουτίσουν τις γνώσεις και τα ταλέντα τους, να παρουσιάσουν τις ιδέες τους και να βιώσουν τη διαδικασία της δημιουργίας με έναν απλό και φιλικό τρόπο", τότε νομίζω πως η ANIMART και ο Βασίλης Μπούτος πέτυχαν τον στόχο τους, μόχθησαν για να προσφέρουν τις καλύτερες προϋποθέσεις στη διοργάνωση και χρειάζεται να τους δώσουμε συγχαρητήρια και ένα μεγάλο ευχαριστώ!!
Σε μια μόνο δράση-εκδήλωση θα αναφερθώ που για μένα αποτέλεσε ίσως και το καλύτερο πολιτιστικό δρώμενο για την Ύδρα αυτή τη περίοδο. Πρόκειται για την παράσταση "έκπληξη" που δόθηκε σε ένα "ιδιωτικό" θεατράκι μιας αλλοδαπής κυρίας στο Βλυχό, που ασφαλώς αγαπάει την τέχνη!! "Η Κυρά της Ρω", του Γιάννη Σκαραγκά, σε σκηνοθεσία Κατερίνας Μπερδέκα με την Φωτεινή Μπαξεβάνη ένα συγκινητικό και βαθιά ανθρώπινο κείμενο, που εμπνέεται από τη ζωή της Δέσποινας Αχλαδιώτη, της επονομαζόμενης Κυρά της Ρω. Αυτός ο θεατρικός μονόλογος καθήλωσε το κοινό για μιάμιση ώρα περίπου, που στο τέλος καταχειροκρότησε ικανοποιημένο και συγκινημένο τους συντελεστές.
Βρέθηκα στην Ύδρα για 4 ημέρες σαν μέλος της ομάδας του φωτογραφικού εργαστηρίου, και αν για κάτι είμαι εντελώς σίγουρος είναι ότι αυτό το εργαστήρι πέτυχε και με το παραπάνω το τρίπτυχο των στόχων που είχε θέσει ο επιμελητής του, Βασίλης Καρκατσέλης.
Με δεδομένο τον πλούτο των θεμάτων που υπήρχαν σκορπισμένα σε όλο το νησί οι φωτογράφοι έκαναν χιλιάδες κλικ και είναι σίγουρο πως μερικά από αυτά θα μπορέσουν να στηθούν σαν φωτογραφίες σε μια έκθεση που θα αναδεικνύει τις ομορφιές του νησιού τις ιδιαίτερες πλευρές του, τους ανθρώπους και τις δραστηριότητες τους.
Για μένα όμως το πιο σημαντικό κομμάτι του εργαστηρίου ήταν αυτή η συνεύρεση ανθρώπων από διαφορετικά μέρη της χώρας, που ίσως να γνωρίζαμε μέσω των κοινωνικών δικτύων, όμως τώρα βρεθήκαμε κοντά συζητήσαμε, ανταλλάξαμε απόψεις, ζήσαμε σε κοινόβιο χώρο, πορευτήκαμε με αλληλοσεβασμό, σύμπνοια, φιλικότητα και συνεργασία!
Προσωπικά σε αυτό το τετραήμερο, ξαναβρέθηκα στην Ύδρα μετά από 41 χρόνια, είχα την χαρά να εισπράξω το πιο γλυκό χαμόγελο από μια κοπελα λέγοντας της ...τι ωραίο !!! (για το 2Χ2 δωματιάκι της που ήταν σαν κουκλίστικο), να συναντηθώ τυχαία με φίλους από τον Πειραιά, να συναντήσω συναδέλφους που δεν ήξερα ότι είναι ντόπιοι και τους είδα μετά από αρκετά χρόνια, να συναντήσω τη δασκάλα μου και τη κόρη της από το εργαστήρι τέχνης Κορυδαλλού μετά από 12 χρόνια, και στο τέλος να βρεθώ γνώριμος και γείτονας με την φίλη (Anira) αναπολώντας το παρελθόν της Νεάπολης....
