Στα "σύνορα" του Δήμου Πειραιά με τον Δήμο Νίκαιας-Ρέντη, βρίσκεται ένας λοφίσκος, μια μικρή καταπράσινη όαση 18 στρεμμάτων, που περικλείεται από τις οδούς Άλσους, Ηροδότου, Ικτίνου και Βαλτετσίου. Ειναι το λεγόμενο Άλσος του Βώκου, που πήρε το όνομα του από τον Δημήτριο Βώκο (πατέρα του γνωστού μας από την ιστορία Ναυάρχου Ανδρέα Μιαούλη), ο οποίος ήταν γαιοκτήμονας και είχε αγοράσει την ευρύτερη περιοχή από Οθωμανούς.
Κάνοντας την καθημερινή μου πρωινή πεζοπορία έφτασα στη περιοχή και είπα να μπω μέσα στο Άλσος για να συνεχίσω εκεί. Συνάντησα όμως μια απογοητευτική εικόνα που δεν τιμάει καθόλου τον Δήμο Νίκαιας-Ρέντη στον οποίο ανήκει. Συνολικά φαίνεται μια εικόνα εγκατάλειψης του χώρου στη τύχη του. Βρωμιά και ακαθαρσίες ζώων, σπασμένες κούνιες και παγκάκια, κλαδιά και σακούλες παρατημένες ποιος ξέρει πόσο καιρό. Φαίνεται πως η τελευταία φορά που κάποιος ασχολήθηκε με αυτά τα θέματα, ήταν πριν ενάμιση χρόνο, όταν τα προσκοπάκια καθάρισαν και επιμελήθηκαν τον χώρο. Πιστεύω πως το συγκεκριμένο αλσάκι το κατατρέχει η μοίρα των δημοτικών "συνόρων". Το έχουμε δει και σε δρόμους "σύνορα" που είναι παρατημένοι βρόμικοι και ασυντήρητοι. Ειναι κρίμα όμως για τους κατοίκους της περιοχής να μην μπορούν να το απολαμβάνουν με αξιοπρεπείς συνθήκες.
