Ήταν από τις μεγαλύτερες απεργιακές συγκεντρώσεις και πορείες των τελευταίων χρόνων στην Αθήνα, με κύριο χαρακτηριστικό την πολύ μεγάλη συμμετοχή εργαζόμενων στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, επαγγελματιών, επιστημόνων, δικηγόρων, γιατρών, κ.α.
Κοινό σημείο αναφοράς η προσπάθεια της κυβέρνησης Σύριζα-ΑΝΕΛ αλλά και των άλλων πολιτικών κομμάτων που ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο μαζί με την κυβέρνηση, να επιβάλλει το ασφαλιστικό νομοσχέδιο - ταφόπλακα, όσων ξέραμε μέχρι σήμερα στην κοινωνική ασφάλιση. Ένα νομοσχέδιο που θίγει όλους τους ασφαλισμένους, που επιβάλλει πρόσθετες ασφαλιστικές εισφορές, αύξηση του χρόνου ασφάλισης και μείωση των συντάξεων.
Οι συγκεντρώσεις και πορείες ενώθηκαν σε ένα απέραντο ανθρώπινο ποτάμι.
Το ΠΑΜΕ είχε κατακλύσει τον χώρο της Αμαλίας από το ύψος της Περιάνδρου, την κατεύθυνση προς πλατεία Συντάγματος, ενώ από την Ξενοφώντος έως την Κριεζώτου και οι δυο κατευθύνσεις ήταν πλημμυρισμένες από κόσμο. Επίσης στο κέντρο της πλατείας πάρα πολύς κόσμος και ομάδες φοιτητών.Την ίδια στιγμή, η Σταδίου από την Όθωνος μέχρι και το Μουσείο ήταν γεμάτη με απεργούς διαδηλωτές που μόλις τελείωσε η ομιλία του στελέχους του ΠΑΜΕ, πορεύθηκαν γύρω από την πλατεία Συντάγματος και συνεχίζοντας στην Πανεπιστημίου διαλύονταν.
Σαφώς όλα τα μπλόκα ήταν ενισχυμένα σε σχέση με άλλες κινητοποιήσεις, ενώ πολλοί ήταν αυτοί που κατέβηκαν για πρώτη φορά σε πορεία. Δικηγόροι, γιατροί, συμβολαιογράφοι, μηχανικοί, δίπλα στα μπλοκ των υπαλλήλων και των εργατών.
Το να συναντάς τον καρδιολόγο σου, πορευόμενο με το μπλοκ των γιατρών και να σου λέει," να....Εδώ στον αγώνα...", είναι ασφαλώς μια ευχάριστη έκπληξη!!
Τα κοινά προβλήματα, χτίζουν κοινωνικές συμμαχίες, μπορεί πρόσκαιρες, μπορεί ευκαιριακές, όμως όσο τα μνημόνια θα ισοπεδώνουν τις όποιες οικονομικές διαφορές και θα επιβάλλουν ισοπέδωση προς τα κάτω, τόσο πιο πολύ αυτή η συμμαχία θα αποκτά ανατρεπτική ισχύ σε βάρος της κυβερνητικής υποταγής στις μνημονιακές επιλογές.