Η επίσκεψη ενός "Αθηναίου" στη Θεσαλλονίκη είναι πάντα μια καλοδεχούμενη προοπτική που εξελίσσεται σε μια πολύ ευχάριστη και "γεμάτη" διαμονή, έστω και αν αυτή περιλαμβάνει πολύ ποδαρόδρομο και σωματική κούραση!
Σε αποζημιώνει η υπέροχη αύρα του Θερμαϊκού που συνοδεύεται από την μαγευτική εικόνα των ανθρώπων της, των χιλιάδων (νέων στη πλειοψηφία τους), που κατακλύζουν την παραλία από το παλιό λιμάνι μέχρι τον Λευκό Πύργο κάνοντας τη βόλτα τους.
Έχω γράψει και παλιότερα για την ΔΕΘ ότι έχει πλέον περάσει σε μια φάση παρακμής μετά την πολύχρονη πορεία της, και η μόνη χρησιμότητα της είναι για να κάνουν "παρέλαση" δημόσιων σχέσεων οι διάφοροι κυβερνητικοί και πολιτικοί "παράγοντες".
Απο κοντά και το συνδικαλιστικό "κίνημα" που με αυτή την ευκαιρία, διαδηλώνει προβάλλοντας τα δικά του αιτήματα. Ενα συνδικαλιστικό κίνημα, που βρίσκεται επίσης σε φάση παρακμής παρουσιάζοντας μια διφορούμενη και απογοητευτική εικόνα που βέβαια αντανακλά και την πραγματική ζωή των εργαζόμενων.
Στη φετινή συγκέντρωση και πορεία των συνδικάτων της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, κυριάρχησε και έδωσε τον τόνο ο "αταξικός" και εργοδοτικός συνδικαλισμός, της "Ελληνικός Χρυσός" του Μπόμπολα, των εργατών που πάνω από όλα βάζουν την προστασία της δικής τους και μόνο δουλειάς, χωρίς να νοιάζονται για την κοινωνία, το περιβάλλον, τους συνανθρώπους τους. Σύσσωμοι με τις οικογένειες τους οργανωμένοι και αποφασισμένοι σαφώς με πλάτες εργοδοτικές, καθύβριζαν την "αριστερή" κυβέρνηση που θέλει να τους στερήσει τη δουλειά...
Πρώτη παρουσία και εμφάνιση για την "Λαϊκή Ενότητα" και του επικεφαλής της Π. Λαφαζάνη, στη ΔΕΘ με δικό της μπλοκ, συγκεντρώνοντας μάλιστα την προσοχή των δυνάμεων καταστολής που θέλησαν να τους "συνοδέψουν" για προστασία.... Μετά από την έντονη αντίδραση της Δ. Χαραλαμπίδου αποσύρθηκαν.
Γενικο συμπέρασμα βγαλμένο και με αυτή την ευκαιρία.
Το συνδικαλιστικό κίνημα μέρος του πολιτικού συστήματος βρίσκεται και αυτό σε βαθιά και παρακμιακή κρίση παίζοντας πλέον τυπικό και διακοσμητικό ρόλο απέναντι στην παντοκρατορία της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και την διάλυση των εργασιακών σχέσεων. Βλέπω αδυναμία να ξεφύγει από αυτήν τη κρίση, αν πρώτα δεν λυθεί, (οι εκλογές της 20 Σεπτέμβρη δίνουν μια ευκαιρία και προοπτική), η βασική πολιτική αντίθεση που κυριαρχεί σήμερα στην Ελληνική κοινωνία, και αποτυπώνεται ως έξης:
Απο τη μια μεριά την εφαρμοζόμενη μνημονιακή πολιτική, της λιτότητας, των υποτιμήσεων και της υποταγής, την οποία πρεσβεύουν και υπηρετούν πολιτικά η ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, ΑΝΕΛ, ΧΑ, με πρόσφατη μεταγραφή και του ΣΥΡΙΖΑ, και από την άλλη μια άλλη αντιμνημονιακή πολιτική ρήξης με την ευρωζώνη, ρευστότητας στην οικονομία με εθνικό νόμισμα και εθνικές πολιτικές επιλογές, που πρεσβεύουν όλες οι δυνάμεις που αντιμάχονται τα μνημόνια και τις πολιτικές που τα δημιουργούν και τα επιβάλλουν, το Μέτωπο που πρέπει να εκφράσει το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος με κορμό την "Λαϊκή Ενότητα" και τις άλλες δυνάμεις της κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και των κινημάτων.
Απομένει βέβαια ο παράγων Άνθρωπος-Υποκείμενο, και οι επιλογές του..