Στην πολλαπλά βαλλόμενη το τελευταίο διάστημα από την εξουσία, πλατεία Συντάγματος, στον 5ο όροφο της Αμαλίας 4, υπάρχει ένας χώρος πολιτισμού, άγνωστος ίσως στους πολλούς, που υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα φιλολογικά και καλλιτεχνικά στέκια της γενιάς του '30, η οικία Άγγελου και Λητώς Κατακουζηνού.
Αυτό το διαμέρισμα λοιπόν, σημαδεύτηκε από την παρουσία σημαντικών φίλων του ζεύγους ποιητών, συγγραφέων, καλλιτεχνών που τους επισκέπτονταν συχνά, μεταξύ αυτών ο Μάρκ Σαγκάλ, Ο. Ελύτης, Γ. Τσαρούχης, Α. Εμπειρίκος, Σ. Βασιλείου, Μ.Χατζηδάκης, για να απολαύσουν την φιλική ατμόσφαιρα και την υπέροχη θέα προς τον εθνικό κήπο, σε μια μεγάλη παρέα.
Με τις τέσσερις μαονένιες πόρτες ζωγραφισμένες το 1960 από το μεγάλο μας ζωγράφο Νίκο Χατζηκυριάκο Γκίκα να κυριαρχούν στο χώρο, μπορούμε να θαυμάσουμε ακόμη ένα πλήθος έργων τέχνης, σχέδια, χαρακτικά, διακοσμητικά αντικείμενα, γλυπτά, πίνακες, έπιπλα και χιλιάδες βιβλία.
Σε αυτόν τον υπέροχο μουσειακό χώρο πολιτισμού, έγινε η παρουσίαση ενός CD που συνενώνει αρμονικά σε ένα έργο, την ποίηση του Κ.Π. Καβάφη, την φωνή της Σοπράνο Σόνιας Θεοδωρίδου, την σύνθεση του γιατρού-μουσικού Αθανάσιου Σίμογλου και την εκτέλεση με μαέστρο τον Θ. Ορφανίδη από την Orchestra Mobile.
"Από την πρώτη ακρόαση αντιλαμβάνεται ο ακροατής τη βαθιά γνώση του ποιητικού έργου, τον σεβασμό προς αυτό, αλλά και την αμεσότητα με την οποία έγινε η προσέγγιση. Ο μουσικός λόγος, βασισμένος στην παραδοσιακή αρμονία, απέχει από πειραματισμούς και ακραίες ανιχνεύσεις, και είναι αυθόρμητα μελωδικός, άμεσα επικοινωνιακός και γοητευτικός. Και φρονούμε, απολύτως πειστικός για την αναγκαιότητα ενός τέτοιου τολμηρού και φιλόδοξου πονήματος." γράφει για το έργο ο ιστορικός μουσικής Γ. Μονεμβασίτης.
Η ποίηση του Αλεξανδρινού ποιητή, ένωσε σημαντικούς Έλληνες καλλιτέχνες με χαρακτηριστικό το ότι όλοι τους σχεδόν, ζουν και δημιουργούν στην Γερμανία.
Στο ίδιο πιάνο που ο Μάνος Χατζηδάκης πρωτόπαιξε τον "Μεγάλο Ερωτικό" για τους φίλους του, ένας νέος σολίστ ο Μάρκος Κώτσιας, συνόδεψε την σοπράνο Σόνια Θεοδωρίδου σε τρία μελοποιημένα ποιήματα του μεγάλου μας ποιητή, που απολαύσαμε ιδιαίτερα.
Ιδιαίτερη αίσθηση έκανε η δήλωση της Ελληνίδας σοπράνο :
«Μπορεί να είμαστε φτωχοί ή μπορεί να φτωχύνουμε και άλλο, μπορεί να μάς τα πάρουν όλα, αλλά υπάρχει κάτι που κανείς δεν μπορεί να μάς πάρει. Δεν ξεχνάμε ποιοι είμαστε, από πού ερχόμαστε και ποια είναι η κουλτούρα μας και ο πολιτισμός μας. Η δική μας απάντηση για τη βαρβαρότητα που υπάρχει στην κοινωνία, είναι αυτό που γίνεται εδώ τώρα, σ’ έναν τέλειο χώρο, απ’ όπου στο παρελθόν πέρασε όλη η Ελλάδα, έναν χώρο για τον οποίο η Πολιτεία δεν δίνει δεκάρα. Στη Γερμανία, όπου ζω, μπορεί να λένε ότι μας βοηθάνε, αλλά όταν βγαίνω στη σκηνή ξέρουνε ποια είμαι, όχι η Σόνια Θεοδωρίδου, αλλά η Ελληνίδα».
Ιδιαίτερη αίσθηση έκανε η δήλωση της Ελληνίδας σοπράνο :
«Μπορεί να είμαστε φτωχοί ή μπορεί να φτωχύνουμε και άλλο, μπορεί να μάς τα πάρουν όλα, αλλά υπάρχει κάτι που κανείς δεν μπορεί να μάς πάρει. Δεν ξεχνάμε ποιοι είμαστε, από πού ερχόμαστε και ποια είναι η κουλτούρα μας και ο πολιτισμός μας. Η δική μας απάντηση για τη βαρβαρότητα που υπάρχει στην κοινωνία, είναι αυτό που γίνεται εδώ τώρα, σ’ έναν τέλειο χώρο, απ’ όπου στο παρελθόν πέρασε όλη η Ελλάδα, έναν χώρο για τον οποίο η Πολιτεία δεν δίνει δεκάρα. Στη Γερμανία, όπου ζω, μπορεί να λένε ότι μας βοηθάνε, αλλά όταν βγαίνω στη σκηνή ξέρουνε ποια είμαι, όχι η Σόνια Θεοδωρίδου, αλλά η Ελληνίδα».
Μια παρουσίαση αρμονικά δεμένη με τον περιβάλλοντα μουσειακό και ιστορικό χώρο.
