Μια φωτογραφία καλούνται να σχολιάσουν, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, τέσσερις φίλοι από παλιά, σε ενα ιδιότυπο παιχνίδι φαντασίας, εντυπώσεων και εμπειριών. Μια εικόνα, τέσσερις διαφορετικές οπτικές αναγνώσεις.
Κείμενο 1. Κάτια Γαλοπούλου - Κείμενο 2. Πάρις Λιάτσος - Κείμενο 3. Hara Isidorou - Κείμενο 4 και φωτογραφία. Γιώργος Βασιλειάδης
1.
Το κοριτσάκι που πέταξαν στη θάλασσα, είχαν προλάβει να το βαφτίσουν Αμφιτρίτη. Μετά από τέσσερα αγόρια, ήρθε στη ζωή τους, σαν δώρο της θάλασσας. Όμως από τη Σμύρνη μέχρι τον Πειραιά, η όμορφη τους κόρη δεν άντεξε, όσο κι αν την ζέσταιναν όλοι, στον κόρφο τους. Από τότε, κάθε καραβάκι του κόσμου τους, όπου κι αν το συναντάνε, οι τέσσερις γιοί και οι πεθαμένοι πια γονείς, το φωνάζουν Αμφιτρίτη-που ήταν μια από τις ομορφότερες Νηρηίδες.
2.
Κάποιοι φανατικοί του "Μαραμπού" δέσμιοι ρομαντικών ονειρώξεων της αλμύρας, σημερινοί οδοιπόροι σε μονοπάτια ξέφωτα, αφήνουν ίχνη θαλασσινών εποχών, πάνω σε σχίνα και πουρνάρια.
Τι ουτοπική πράξη!
Να περιμένεις η "φάτα μοργκάνα" να ταξιδεύει ανέμελα. Να γίνονται οι θάμνοι κύματα και οι πέτρες κοράλια ...
3.
Άραγε υπάρχουν θέσεις κενές; Ψάχνει στα συρτάρια, σε παλιά τζιν΄ς, στις κούτες στο υπόγειο..Περιμαζεύει τη ζωή. Παλιές φώτο. Η μάνα, ο πατέρας, η γιαγιά από το Ικόνιο. Σημειώσεις και πρακτικά από συνελεύσεις,μισοτελειωμένες εισηγήσεις, προσκλήσεις σε συνδιασκέψεις και συνέδρια και το Μανιφέστο. Σε 3 κιτρινισμένα φύλλα, το σύννεφο με παντελόνια, πέντε στίχοι του Ναζίμ, και η εαρινή συμφωνία του Ρίτσου.. Στις τσέπες του παλιού τζάκετ αποκόμματα εισιτηρίων από παραστάσεις στο υπόγειο του Κουν, στην Επίδαυρο και συναυλίες του Μίκη. Όλα σε μια πλαστική σακούλα του S/M. Ξανακοιτάζει το ιστιοφόρο και μόνο τότε βλέπει ότι ο ήλιος, ο ηλιάτορας, έχει αποδράσει και ορίζοντας δεν φαίνεται. Κάθεται κατάχαμα με την πλάτη στην πόρτα, παίρνει αγκαλιά την πλαστική σακούλα ανάμεσα στα πόδια και γέρνει πάνω το κεφάλι.
4.
Είπα να αλλάξω σήμερα δρομολόγιο. Μια βόλτα σε άγνωστα δρομάκια του χωριού απαλύνουν κάπως την μονοτονία και τονώνουν το ενδιαφέρον! Δεν έπεσα έξω όταν αντίκρισα από μακριά με φόντο τη θάλασσα, πλεούμενο στη στεριά, κάτω από τα δένδρα να σέρνεται καμαρωτό πάνω στα χαλίκια του δρόμου, με φουσκωμένα τα πανιά του και τον καπετάνιο του ν' αγναντεύει το φουρτουνιασμένο πέλαγο....