ΤΕΤΡΑΛΟΓΙΕΣ #1

Μια φωτογραφία καλούνται να σχολιάσουν, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, τέσσερις φίλοι από παλιά, σε ενα ιδιότυπο παιχνίδι φαντασίας, εντυπώσεων και εμπειριών. Μια εικόνα, τέσσερις διαφορετικές οπτικές αναγνώσεις.

Kείμενο 1. Κάτια Γαλοπούλου - Κείμενο 2. Πάρις Λιάτσος - Κείμενο 3. Hara Isidorou - Κείμενο 4 και φωτογραφία. Γιώργος Βασιλειάδης

1.

Προσγειώθηκε ομαλά. Γαία ή Γη λεγόταν ο πλανήτης κι ήταν μια σφαίρα που γύριζε γύρω από έναν ανελέητο ήλιο για χιλιάδες χρόνια κι ύστερα σβήστηκε,μαζί με τις ιστορίες των κατοίκων, που οι πιο πολλές έλεγαν κάτι ακατανόητο για «Αγάπη»..

Το μόνο απομεινάρι ζωής που συνάντησε, ήταν ένα οργωμένο περιβόλι κι ένα φωτεινό χρώμα πιασμένο στο τελευταίο δέντρο.Με σπόρο και  φως μπορεί να ξανάρχιζαν όλα.

2.

Παρατημένη, άχρηστη. Κάποτε τύλιγε με φούξια θαλπωρή, κορμιά που είχαν το προνόμιο να αιωρούνται, να συντονίζουν υπέροχες αισθήσεις και υπερκόσμια όνειρα. 

Παλινδρομικές κινήσεις μιας εφήμερης σιέστας.

3.

Στάλαξε στα μάτια της τα μάγια της νύχτας και χάθηκε πέρα  στις πικροδάφνες,  πίσω από τα δαφνόφυλλα. Η Σελήνη αχνόφεγγε ακόμη όταν ο μονοκράτορας  τ' ουρανού χαμογέλασε πονηρά, γνωρίζοντας τη συνωμοσία του Πουκ με τη Σελήνη. Άνοιξε το μάτια, άγγιξε τα γυμνά της στήθη και μια αίσθηση ικανοποίησης έκανε το γυμνό κορμί της να ανατριχιάσει. Ήταν  απαλλαγμένη από το Φούξια που την κανοναρχούσε  και πια, την "σκέπαζε" μόνο το γαλάζιο τ΄ουρανού.

Τώρα,  μπορούσε να πιλαλάει, να χορεύει, να διαχέεται, να διεισδύει στο φρεσκοσκαμμένο χώμα, εκεί που φύτρωνε φλισκούνι και άγρια μέντα. 

4.

Κάθε μέρα σχεδόν, στην ίδια διαδρομή, στις ίδιες  γνώριμες αφηγήσεις του δρόμου. Και όμως, σήμερα το τοπίο άλλαξε. Η εικαστική πινελιά  ενός άγνωστου καλλιτέχνη, έφερε τη μεγάλη ανατροπή.Έμεινα έκπληκτος να κοιτάζω στον ελαιώνα..Ένα φόρεμα με έντονα ερωτικό χρώμα που φτιάχτηκε για να ντύσει το γυναικείο κορμί, ποιος ξέρει; ίσως μιας δεκαοκτάχρονης με γκριζοπράσινα μάτια, βρισκόταν αρμονικά τυλιγμένο στον κορμό μιας ελιάς... 

Το κλικ μου ήρθε να κλείσει τη μαγεία της στιγμής!