Με αφορμή την 72η επέτειο από τον καταστροφικό βομβαρδισμό του Πειραιά από τις "συμμαχικές" αεροπορικές δυνάμεις Βρετανών και Αμερικανών, (Ο φοβερός βομβαρδισμός στο κέντρο του Πειραιά έγινε στα «τυφλά»), ο Στέλιος Λογοθέτης πρώην Δήμαρχος Νικαίας και Πειραιά, με ανάρτηση του στο facebook αναφέρει:
Στις 11-1-2017 συμπληρώθηκαν 72 χρόνια από το μεγάλο βομβαρδισμό του Πειραιά από δύο κύματα Αγγλικών και Αμερικανικών πολυάριθμων βομβαρδιστικών που σκότωσαν πάνω από 840 καταγεγραμμένους Πειραιώτες και εργαζόμενους από τους γύρω Δήμους, μαθητές σχολείων, ταξιδιώτες περαστικούς από το λιμάνι και δεκάδες η εκατοντάδες άλλους που δεν έχουν καταγραφεί. Χιλιάδες έμειναν άστεγοι και υποχρεώθηκαν σε εσωτερική προσφυγιά. Εκατοντάδες μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις και εργοστάσια του Πειραιά καταστράφηκαν. Από τους τότε συμμάχους μας θεωρήθηκαν παράπλευρες απώλειες.
Ενώ χάθηκαν τόσες αθώες υπάρξεις, οι απώλειες των Γερμανικών στρατευμάτων κατοχής ήταν ανύπαρκτες. Μετέπειτα ιστορικοί αλλά και επιτελικοί των συμμαχικών στρατευμάτων θεώρησαν αυτούς τους βομβαρδισμούς περιττούς. Σε πολλά κτίρια του Πειραιά υπάρχουν αναμνηστικές πλάκες με ονόματα θυμάτων.
Ο Δήμος Πειραιά τέλεσε και εφέτος το καθιερωμένο μνημόσυνο που όπως πάντα ελάχιστοι προσκεκλημένοι παρίστανται. Κανένα μέσο ενημέρωσης δεν έκανε την παραμικρή αναφορά. Και εμένα ως Δήμαρχο με είχε ενοχλήσει αυτή η υποβάθμιση του γεγονότος . Και έτσι για μία η δύο χρονιές διοργανώσαμε την δεκαετία του 90 εκδηλώσεις στο Δημοτικό ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΆΦΟ με μαζική συμμετοχή οικογενειών με θύματα και αφηγήσεις αυτοπτών μαρτύρων. Δυστυχώς κάτω από το χείμαρρο των καθημερινών προβλημάτων δεν συνεχίσθηκαν.
Μήπως τώρα που ανακαινίσθηκε το Δημοτικό Θέατρο ΘΑ ΈΠΡΕΠΕ να αφιερώναμε την 11η κάθε Γενάρη με μια μεγάλη πολιτιστική εκδήλωση στην μνήμη των εκατοντάδων θυμάτων της αποφράδας εκείνης μέρας;
Μήπως ο Πειραιάς εκείνη την μέρα δεν έγινε μια μικρογραφία της Δρέσδης όπου χάθηκαν σε μια μέρα 170000 άνθρωποι από ένα άλλο συμμαχικό βομβαρδισμό;
Ο ποιητής του Πειραιά Στέλιος Γεράνης αφιέρωσε το ποίημα " Το Ελεγείο του Αδελφού μου που σκοτώθηκε στον βομβαρδισμό όταν κατέρρευσε το εργοστάσιο στο οποίο δούλευε και δημοσιεύθηκε στην συλλογή του "Μεταπτώσεις¨:
" Και τώρα που βασίλεψε μέσα στα μάτια σου το φως
και μας στερήσαν μιά καρδιά με τους ανθούς της καλοσύνης,
πάνω στην πλάκα τη νωπή ξεσπάει ο θρήνος μου ο κρυφός
και γράφει εντός μας ο λυγμός τους μαύρους κύκλους της οδύνης
Σβήσαν τα νιάτα πάνθιζαν στ'άγνά περβόλια της ζωής
κι είχαν δοθεί ολόψυχα σ'ευγενικό και τίμιο αγώνα,
τα νιάτα που είχαν στην καρδιά το φώς της νέας μας αυγής
και βάδιζαν περήφανα για ένα καινούργιο Παρθενώνα.
Γλυκό μου αδέρφι, ησύχαζε και δεν θ'αργήσει πιά η στιγμή
που καρτερούσαμε μαζί κάθε λεπτό και κάθε ώρα
κι όπως μας πνίγουν την καρδιά τώρα τα δάκρυα κι οι λυγμοί,
θα τ'ανταλλάξουμε για σέ με νίκης στέφανα και δώρα."
Ο λαός μας παρόλες τις απώλειές του δεν επέτρεψε ούτε στιγμή να βρει θέση η ναζιστική προπαγάνδα και η χαιρεκακία των δοσιλόγων αλλά απάντησε με μεγαλύτερη συμμετοχή στον αντιστασιακό αγώνα ενάντια στους ναζιστές και φασίστες κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους.
Πρόταση που βεβαίως συνυπογράφουμε!