Οι έντονοι ρυθμοί των πολιτικών διεργασιών και εξελίξεων που πυροδότησε η υπογραφή και ψήφιση από την βουλή του τρίτου μνημονίου, είναι αλήθεια πως αποσυντόνισαν και έβγαλαν έξω από την ρουτίνα τους Αυγουστιάτικα, σχεδόν όλες τις πολιτικές δυνάμεις, ενώ άρχισαν να ανασταίνονται και τα “ζόμπι” της πολιτικής, διεκδικώντας ρόλους....
Η ποιο ενδιαφέρουσα πολιτικά εξέλιξη ασφαλώς είναι η διάσπαση που προκάλεσε ο πρόεδρος του Σύριζα Α. Τσίπρας στο κόμμα του, όταν μετά τη διαπίστωση των αποτυχημένων χειρισμών του να διαπραγματευτεί μια αντιμνημονιακή συμφωνία με τους δανειστές, το μόνο που κατάφερε ήταν η επικύρωση με την υπογραφή του κάτω από το μνημόνιο Νο 3 που του επιβλήθηκε!
Η συμβίωση-συνύπαρξη πλέον με τις αριστερές, ριζοσπαστικές, συνεπείς αντιμνημονιακές δυνάμεις μέσα στο κόμμα του, που καταψηφισαν το μνημόνιο, θα ήταν πνιγηρά πιεστικές για την ηγεσία, γι αυτό αποφάσισε διά της “πλαγίας οδού” την παραίτηση της κυβέρνησης του και την αναγκαστική προκήρυξη των εκλογών, (στις οποίες είχε το δικαίωμα να τους αποκλείσει από τα ψηφοδέλτια του κόμματος του) και έτσι να αποβάλλει και ταυτόχρονα να εκμηδενίσει πολιτικά τον εσωτερικό “εχθρό” του.
Η διάσπαση για ενα κόμμα της Αριστεράς, δεν είναι ασφαλώς κάτι ασυνήθιστο, είναι όμως πολύ επώδυνο για πολλούς αγωνιστές της, ανθρώπους που ανιδιοτελώς προσφέρουν και θυσιάζουν χρόνο, κόπο, ιδρώτα και αίμα για τις ιδέες και τις αξίες τους που θέλουν να κάνουν πράξη. Είναι επώδυνο γιατί κατά βάση αυτοί οι άνθρωποι λειτουργούν συναισθηματικά, με συντροφικότητα και αλληλεγγύη μεταξύ τους που σμιλεύεται και "δένει" μέσα στους κοινούς αγώνες για τα προβλήματα, τα δικαιώματα και την κοινωνική απελευθέρωση.
Έτσι γεννήθηκε η “Λαϊκή Ενότητα”, ο νέος πολιτικός φορέας της Ριζοσπαστικής, Δημοκρατικής, Πατριωτικής, αντιμνημονιακής Αριστεράς, με τις προσπάθειες για την μετωπική συγκρότηση της να βρίσκονται αυτές τις μέρες σε εντατικούς ρυθμούς, ενώ ο χρόνος που απομένει πλέον μέχρι τις 20 Σεπτέμβρη που θα γίνουν οι εκλογές να είναι ελάχιστος.