Έκλεισε μισό χρόνο και πλέον η κυβέρνηση του Α. Τσίπρα και όλα δείχνουν πως η κυβέρνηση αυτή, απαλλαγμένη και από τα "βαρίδια" των μη συνεργάσιμων υπουργών της, είναι έτοιμη πλέον να “επικυρώσει” στην Ελληνική βουλή το τρίτο μνημόνιο-συμφωνία με τους δανειστές.
Έφτασε μισός χρόνος κυβερνητικής “ευθύνης”, για να επέλθει η πλήρης πολιτική μεταστροφή της ηγεσίας του Σύριζα από τις αντιμνημονιακές θέσεις και διακηρύξεις του, με τις οποίες κέρδισε την πλειοψηφία και την υποστήριξη του Έλληνικου λαού, σε θέσεις αποδοχής και δικαιολόγησης των μνημονιακών πολιτικών, μαζί με την Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ και τις λοιπές φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις.
Το αστικό πολιτικό σύστημα μπορεί να επιχαίρει για μια επιπλέον νίκη του.
Δημιούργησε έναν ακόμα αναλώσιμο πρωθυπουργό-διαχειριστή και συνάθροισε επίσημα πλέον στις δυνάμεις του ένα μεγάλο μέρος πολιτικών νεοδιαχειριστών.
Κατάφερε επίσης να γίνει ο καταλύτης της διάσπασης του κόμματος της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Είναι αδύνατη πλέον η συνύπαρξη των πολιτικών υποστηρικτών του ευρωμονόδρομου, των οπαδών του “πάση θυσία στο ευρώ” με όποια συνέπεια, με αυτούς της αντιμνημονιακής πάλης, της υπεράσπισης των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων του “καμιά θυσία για το ευρώ”.
Δεν χωρούν αυταπάτες ότι πλέον οι βουλευτές που θα ψηφίσουν και πολύ περισσότερο οι υπουργοί που θα εφαρμόσουν τις νέες μνημονιακές πολιτικές στραγγαλισμού της ελληνικής κοινωνίας, δεν θα έχουν καμιά σχέση με την Αριστερά, δεν θα μπορούν να συνυπάρξουν με τους συνεπείς βουλευτές στο πρόγραμμα του Σύριζα, αλλά και την πρόσφατη ετυμηγορία του Ελληνικου λαού, στο ΟΧΙ στα μνημόνια, ΟΧΙ στην λιτότητα, ΟΧΙ στην εθνική υποτέλεια.
Όσο πόνο και αν προκαλεί μια τέτοια εξέλιξη, είναι αναγκαία και επιβαλλόμενη.
Μέσα από την 6μηνη εμπειρία των “διαπραγματεύσεων” βγήκε και ένα καλό. Μεγάλο μέρος του λαού μας συνειδητοποίησε πλέον μέσα από την σκληρή πραγματικότητα της ζωής, ότι η ευρωζώνη και το ευρώ είναι μηχανισμοί ελέγχου των οικονομικά ισχυρών της Ε.Ε. και η μόνη σανίδα σωτηρίας μας είναι η έξοδος από αυτήν, η ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας, και η εφαρμογή ριζοσπαστικών εθνικών πολιτικών, παραγωγικής ανασυγκρότησης και ανάπτυξης της χώρας.
Για να διασωθεί η ελπίδα και να δοθεί η δυνατότητα να εκφραστεί πολιτικά το νέο κύμα ριζοσπαστικοποίησης του λαού, ενάντια στην ευρωζώνη και την σκληρή πολιτική μονόπλευρης λιτότητας της Ε.Ε. Για να μπορέσει να δημιουργηθεί η νέα συμμαχία των Αριστερών, ριζοσπαστικών, κινηματικών, αντικαπιταλιστικών δυνάμεων που θα σταθούν απέναντι στην εφαρμογή του τρίτου μνημονίου, απέναντι στις νέες περικοπές και την φτώχια, απέναντι στους επικυρίαρχους δανειστές και τους ντόπιους εκφραστές τους.