Μας ξάφνιασαν με την ποικιλία του ήχου τους σε αρκετά νέα και ορισμένα ολοκαίνουργια κομμάτια τους. Όχι ότι δεν είχαν ποικιλία και εναλλαγή στη μέχρι τώρα γνωστή από τον πρώτο τους δίσκο "They think we are eskimos", δουλεια τους. Όμως τα νέα κομμάτια που ακούσαμε, κάνουν ένα μεγάλο βήμα μπροστά σε αναζήτηση νέων ήχων ίσως και ύφους, που ίσως να ...ξενίζουν κιόλας, ευχάριστα τους φίλους τους.
Αυτό που δεν μπορείς να πεις πάντως, για τους empty frame, είναι ότι πλήττεις στη μονοτονία και στη σκληρότητα του ήχου, στοιχεία που συναντάς στα περισσότερα ελληνικά ροκ συγκροτήματα. Γιατί οι μελωδικές, ρομαντικές στιγμές με τη συμμετοχή του βιολιού και του τσέλου διαδέχονται την σκληρότητα των τυμπάνων και της ηλεκτρικής κιθάρας σε μια εναλλαγή που σε ανεβάζει στα ύψη ενώ ταυτόχρονα σε προσγειώνει στη σκληρή πραγματικότητα του σήμερα.
Φυσικά δεν διεκδικώ κανένα τίτλο τεχνοκριτικού και πολύ περισσότερο δε, της μουσικής. Οι γνώσεις μου γι αυτήν, φτάνουν μέχρι να την ακούω και να την απολαμβάνω. Και αυτό το συναίσθημα αποτυπώνω από το χθεσινό πρώτο χειμωνιάτικο live των empty frame στο ΤΩΡΑ Κ44 στο Γκάζι.
 |
