Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η ΚΟΚΚΙNΙΑ ΜΑΣ

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Προφυγικές Γειτονιές του Πειραιά.

Λήψη συνδέσμου
Facebook
Twitter
Pinterest
Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
Άλλες εφαρμογές

Προφυγικές Γειτονιές του Πειραιά, από την ανάδυση στην ανάδειξη της ιστορικής μνήμης

Λήψη συνδέσμου
Facebook
Twitter
Pinterest
Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
Άλλες εφαρμογές

ΑΛΛΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

Σινεμά και σουβλάκι στη Νίκαια του '60 και '70

Ο Ορφέυς στη Κονδύλη. Το τελευταίο διάστημα, διαβάζω συχνά αναφορές για τα σουβλατζίδικα της πόλης μας και αυτό μου δίνει την ευκαιρία να κάνω ορισμένες σκέψεις. Πρώτα απ' όλα, προκύπτει ότι το σουβλάκι διαχρονικά, είναι ένα από τα πιο αγαπημένα εδέσματα των πατριωτών μας (και όχι μόνο) ! Γευστικό, χορταστικό, γρήγορο, σχετικά φθηνό, με αρκετές παραλλαγές στη συνταγή που έδιναν το κάτι διαφορετικό στη γευση, σάλτσα, τζατζίκι, ντονέρ, το βούτυρο λαδώματος της πίτας, έτσι τα σουβλατζίδικα έφτιαχναν το πολύ φανατικό πελατολόγιο τους. Ψάχνοντας τις αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων θυμάμαι όντως πως τις δεκαετίες του 60 και 70, η μοναδική ίσως διαφορετικότητα στη καθημερινή ρουτίνα για την συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της πόλης μας, ήταν ο κινηματογράφος και το σουβλατζίδικο, ενίοτε συνδυαζόμενα (εάν έφταναν τα λεφτά..), κατακτώντας έτσι μια πλήρη και ολοκληρωμένη βραδιά ψυχαγωγίας! Όλοι θυμόμαστε την μεγάλη ανάπτυξη κυρίως των θερινών κινηματογράφων σε όλες

Παιδικά παιχνίδια στις δεκαετίες '50, '60, '70

Στις αρχές της δεκαετίας του '50, στον απόηχο του 2ου παγκόσμιου και του εμφυλίου πολέμου, οι άνθρωποι στη χώρα μας, προσπαθούσαν να μαζέψουν τα κομμάτια τους, και να κάνουν μια νεα αρχή στη ζωή τους χωρίς τις σκιές του πολέμου, της πείνας και του θανάτου. Για τα παιδιά της εποχής εκείνης, η λέξη παιχνίδι ήταν συνώνυμη με τον δρόμο, την αλάνα, την συνεύρεση με τα άλλα παιδιά της γειτονιάς και την συμφωνία τους για το τι θα παίξουν. Παιχνίδια που δεν χρειάζονταν όργανα παρά μόνο τη φυσική παρουσία των παιδιών. Η αμπάριζα, το κυνηγητό, το κρυφτό ήταν από τα πιο δημοφιλή όπως και ο πετροπόλεμος και οι ξιφομαχίες με αυτοσχέδια σπαθιά για τους πιο ζωηρούς. Για τα πιο μεγάλα αγόρια, η κατοχή σφεντόνας ήταν θέμα γοήτρου και την εξάσκηση στο “σημάδι” την πλήρωναν τα καημένα τα σπουργιτάκια.Το πατίνι και η κατασκευή του επίσης, απαιτούσε “τεχνικές” γνώσεις και δυσεύρετα μεγάλα ρουλεμάν, όμως ήταν ενα παιχνίδι στόχος για κάθε αγόρι που “σεβόταν” τον εαυτό του! Οι παρέες τα πρώτα

Οι μνήμες από τις πλημμύρες του 1977 επιστρέφουν στη Νίκαια.

Και η ιστορία με τις τραγωδίες από τις πλημμύρες μετά από έντονες βροχοπτώσεις επαναλαμβάνεται και συνεχίζεται …… Όσο η ανθρώπινες παρεμβάσεις στο περιβάλλον παραβιάζουν τους φυσικούς νόμους, η φύση δεν συγχωρεί είναι αμείλικτη και σκληρή τιμωρός. Όλοι ξέρουν και κυρίως αυτοί που πρέπει να ξέρουν γιατί είναι η δουλειά τους, πως αργά η γρήγορα τα μπαζωμένα ρέματα, θα ξαναβρούν τον δρόμο τους, θα συνεχίσουν την λειτουργία τους, όταν μάλιστα δεν δίνεται τεχνική εναλλακτική διέξοδος για την ροή των βρόχινων νερών. Το ζήσαμε πολύ έντονα το 1977, και στη Νίκαια (έχω προσωπικά έντονα βιώματα όταν εγκλωβίστηκα μαζί με τον γαμπρό μου Γ.Λ. σε αυτοκίνητο που παρέσυραν τα ορμητικά ποτάμια της Κ.Παλαμά, (μπαζωμένο ρέμα), της Ευριπίδου και Θεμιστοκλέους έως την Γ. Λαμπράκη στη Νεάπολη, όπου για καλή μας τύχη μας είδαν και μας απεγκλώβισαν πετώντας μας ένα σχοινί να πιαστούμε κάποιοι πολίτες). Τι θα έκανε μια υπεύθυνη πολιτεία έχοντας την γνώση και ευθύνη για τη λύση του προβλήματος; Θα έ

Το περιεχόμενο διατίθεται ελεύθερα χωρίς περιορισμούς για μη-εμπορικούς σκοπούς, υπό

τον όρο της παραπομπής στην αρχική του πηγή.

http://ikokkiniamas.blogspot.gr/
Για επικοινωνία:

email: gvasiliadis53@gmail.com

Από το Blogger