Λουκέτο στην "ΠΙΤΣΟΣ"- πλήρης αποβιομηχάνιση της περιοχής μας.




Η είδηση ότι κλείνει το εργοστάσιο της πρώην Πίτσος, πέρα από το πρόβλημα ότι 250 εργαζόμενοι θα προστεθούν στα εκατομμύρια των ανέργων και υποαπασχολούμενων, σηματοδοτεί και τον πλήρη αφανισμό των μεγάλων βιομηχανικών μονάδων στη περιοχή μας, την πλήρη αποβιομηχάνιση και το σπρώξιμο της απασχόλησης μόνο με υπηρεσίες κυρίως αυτές που έχουν να κάνουν με την τροφοδοσία. 

Από τον Μάρτη του 1972 και για ένα χρόνο πέρασα και εγώ τις πύλες του εργοστασίου Πίτσος, σαν εργαζόμενος. Δεκαεννιά χρονών τότε, δουλειά το πρωί σπουδές το βράδυ κάτι συνηθισμένο για τους νέους της εποχής μου. Θυμάμαι έντονα ακόμα, το περίεργο συναίσθημα όταν πρωί αξημέρωτα ακόμα κατέβαινα στη στάση του λεωφορείου στο Τρίτο Νεκροταφείο και μπαίνοντας από Θηβών στη Παρνασσού (στο τέρμα της είναι η πύλη του εργοστασίου), να συναντιόμουν με τους άλλους συναδέλφους δημιουργώντας ένα ποτάμι ανθρώπων που με ταχύ βήμα βαδίζαμε για να προλάβουμε να χτυπήσουμε την κάρτα πριν γυρίσει στο κόκκινο. Εκεί ίσως ένιωσα για πρώτη φορά την αίσθηση του γραναζιού, μιας μηχανής που χρησιμοποιώντας την εργατική μου(μας) δύναμη κατασκεύαζε προϊόντα χρήσιμα για τον άνθρωπο. 

Εκεί για πρώτη φορά επίσης ένιωσα έντονα την αξία της “υπεραξίας” για τον εργοδότη, όταν σαν χειριστής ενός μηχανήματος, διαμόρφωσης του εσωτερικού θαλάμου ψυγείου, ένιωσα έντονα ένα βλέμμα να με παρακολουθεί ενώ στο χέρι του κράταγε ένα χρονόμετρο, χρονομετρώντας με πόσα κομμάτια παρήγαγα την ώρα…!!! 

Ήταν ο ίδιος ο Πίτσος που έκανε αυτή τη δουλειά εκείνη τη μέρα “τσεκάροντας” ίσως τον εργοδηγό του κατά πόσο έκανε σωστά τη δουλειά του!!