Επειδή ζούμε στην Νίκαια και εμείς πολλά χρόνια και θα ζούμε εκεί και τα υπόλοιπα που μας απομένουν....
Επειδή στο παρελθόν αλλά και στο πολύ πρόσφατο, έχουμε δώσει αρκετά στον αγώνα για μια διαφορετική πολιτική και στο χώρο της υγείας, και όχι για να γίνουν κάποιοι διαχειριστές μνημονιακών πολιτικών....
Επειδή ο Παναγιώτης Παπανικολάου έχει τιμήσει και τιμάει τον όρκο του, προσφέροντας πάρα πολλά στον χώρο της υγείας και γενικότερα στη κοινωνία....
Επειδή όπως έκανε πάντα, αναφέρεται σε προβλήματα των εργαζομένων στην υγεία τα οποία γνωρίζει από πρώτο χέρι, που τελικά είναι και προβλήματα όλης της κοινωνίας....
Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αναπαράγουμε την ανάρτηση του στο facebook.... τιμώντας έτσι και την "ανώνυμη" εργαζόμενη νοσηλεύτρια.
----------------
Ξεκίνησα ειδικότητα το 1990 στο ίδιο νοσοκομείο όπου εργάζομαι και τώρα. Μαζί με τον σημερινό υπουργό Παύλο Πολάκη εικοσιπεντάρηδες τότε και οι δύο, νεαροί πτυχιούχοι της ιατρικής. Εκεί λοιπόν γνωρίσαμε νοσηλεύτριες, φρεσκοδιορισμένες κι αυτές - νέα κορίτσια. Σήμερα εργαζόμενος στον ίδιο χώρο, ξαναβλέπω καθημερινά κάποιες από αυτές. Έχουν περάσει 26 χρόνια. Σε αυτά τα 26 χρόνια, με βάρδια την μια μέρα πρωΐ - την επόμενη απόγευμα - την παράλλη νύχτα κι εναλλάξ χωρίς ένα ρεπό για μήνες.
Με εργασιακές συνθήκες ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΕΣ, βάρδια που θα έπρεπε να έχει 15 νοσηλευτές να έχει 2 ή 1. Με την πολιτεία να τους μειώνει διαρκώς αυτον τον πενιχρό μισθό τα τελευταία 6 χρόνια. Με διάφορα ΒΥΣΜΑΤΑ προστατευόμενα της εκάστοτε εξουσίας να ευνοούνται από ρουσφετάκια (τα οποία συνεχίζονται ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΑ, απλά από γαλαζοπράσινα έγιναν ροζ) και να παίρνουν ευνοϊκές μετακινήσεις σε ζεστές καρεκλίτσες γραφείων (π.χ. από το νοσοκομείο στα γραφεία της ΥΠΕ). Και σε αυτά τα 26 χρόνια που προσφέρουν αγόγγυστα, έχουν φτιάξει οικογένεια - έχουν μεγαλώσει παιδιά. Γιατί μετά την βάρδια κάθε μέρα έκαναν και δεύτερη βάρδια στο σπίτι - έτσι κάνουν (δυστυχώς μονομερώς) ακόμα οι γυναίκες στην χώρα μας ...
Έ, λοιπόν, αυτές τις ΗΡΩΪΔΕΣ που τις βλέπω 26 χρόνια στο ίδιο πόστο ειλικρινά ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ να τις κοιτώ στα μάτια. Όσο κι αν ακούγεται περίεργο αισθάνομαι πως δεν εχω φωνάξει, δεν έχω αγωνιστεί όσο θα έπρεπε για το δίκιο τους.
Σε αυτές τις ΗΡΩΪΔΕΣ αυτό το ΑΘΛΙΟ, αυτό το ΞΕΦΤΙΛΙΣΜΕΝΟ κράτος έπρεπε να είχε Αποδώσει Τιμές : αν έπρεπε να στήσει Άγαλμα σε κάποια κοινωνική ομάδα, έπρεπε να το έχει κάνει για την Άγνωστη Ελληνίδα Νοσηλεύτρια.
Και έρχεται τώρα ο Υπουργός Υγείας να μιλήσει με τόση χλεύη για το "πλεκτό" ...
Αδιάφορο αν ήθελε να πει υποτίθεται για ρουσφέτια ευνοϊκών μετακινήσεων (που συνεχίζονται ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΑ και από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ). Ήταν άθλιο, απαξιωτικό, σεξιστικό και ΑΙΣΧΡΟ αυτό που είπε. Δίνει μήνυμα πως το σύστημα χλευάζει ολόκληρον τον νοσηλευτικό κλάδο και ΟΧΙ κάποια μεμονωμένα ρουσφέτια αυτού του κλάδου. Άλλωστε αν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ήθελαν οι σημερινοί κυβερνώντες να επανορθώσουν τέτοιες ρουσφετολογικές καταστάσεις, ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ ΗΔΗ. Χωρίς επικοινωνιακά "σόου". Αλλά ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΟΥΝ. Αυτό που θέλουν είναι δικαιολογήσουν την καταστροφική μνημονιακή πολιτική μη προσλήψεων στοχοποιώντας συνολικά τις νοσηλεύτριες και τους νοσηλευτές.
Ας παρατήσουν και οι νοσηλευτές λοιπόν τελείως τα ... "πλεκτά" τους , δηλαδή τις όποιες αυταπάτες έχουν απομείνει πως μπορεί να περιμένουν τίποτα "καλό" από αυτήν την κυβέρνηση - και την όποια ευρωμνημονιακή αντιλαϊκή κυβέρνηση.
Ψηλά το κεφάλι. Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά πως τίποτα δεν χαρίζεται. Ούτε καν η αξιοπρέπεια.
Με αγώνες κατακτιέται κι αυτή !